takvim kademe ay adlari antik yil noel yilbasi akitu arpa lupercalia sevgili eslesmesi nevruz festival hidrellez artik gun silindir muhur cylinder seal millet varolus tanri rahip kral sifat sureci - 2

✔ 12. Gezegen, Marduk ; Sümer ‘in dinsel inançlarının ve astronomisinin bel kemiği idi. Tanrılar gezegeninin, geçiş gezegeninin piktografik işareti, hem “Anu ”, hem de “ilahi” anlamına gelen alt ve sol uçları kapalı hac idi, daha sonra Sami dillerinde “işaret ” anlamına gelen “Tav ” kelimesi olan, haç idi, bize bir şey çağrıştırıyor değil mi?
Yaratıcıların tanrısal kanunlarını ifade eden, anlatan “Me ” dedikleri kutsal kanunların; Yaratıcının planlarına uygun şekilde sonsuza dek işlemesi için konulan bir dizi kaide ve düzenlemeleri kapsadığına inanıyorlardı, sanki bugün bizim inandığımız kutsal kitapları tarif ediyorlardı.
Yaratıcının hazırladığı planlar, Sümerlerin “Me ” leri Kur ‘an da da anlatılmıştı.
“Herkesin yaptığı işleri boynuna astık. Kıyamet günü ömür için bir kitap çıkaracağız ki, neşredilmiş olarak kendisine kavuşacak ” (İsra Suresi 17/13)
“Biz hiçbir memleketi bilinen bir yazısı olmaksızın yok etmedik. Helak ettiğimiz her ülkenin levh-i mahfuz ‘da yazılmış bir zamanı vardır. O sürenin zamanı gelince onları yok etmişizdir. ” (Hicir Suresi 15/4)
“Hiçbir ümmet ne ecelinin önüne geçebilir, ne de onu geciktirebilir. ” (Hicir Suresi 15/5)
“Bu Kuran bütün kâinatın ona kayıt kitabı olan levh-i mahfuz da saklıdır ” (Burç suresi 85/22)
“Şüphesiz biz Kur ‘anı Kadir gecesinde levh-i mahfuzdan yeryüzüne indirdik . ” (Kadir Suresi 97/1)
III
Eski Yunan Panteonu n ‘daki Olimpos tanrılarının benzeri ataları, o zaman da sahnedeydi.
Zeus ‘un “Tanrıların ve insanların babası”, “Göksel babanın atası”nın Sümer ‘de adı ANU , gök tanrısı idi, tanrıların başıydı. ANTU veya Kİ yer tanrısıydı, onun karısı idi. Çocukları ENLİL (hava) ve ENKİ (su) tanrıları doğmuştu.
Yunan ‘daki Paseidon denizlerin efendisi; su tanrısı ENKİ ‘nin muadili idi.
Ninlil ; (yer altı dünyasının tanrısı) ise, Grekte HADES olmuştu.
NANNAR (ay tanrısı) ve İSTAR /İNANNA , UTU , NİNURTA , NİNHURSAG , NİNKİ , NİNGAL , İSKUR . Hitit, Hurri, Grek ve Mısır panteonlarındaki 12 esas tanrının Sümer ‘deki erkekli dişili ataları idi.
Tevrat ‘ta ise Grek ‘lerin HADES yer altı tanrısının adı, Sheol olmuştu, İncil ve Kuran ‘da da Cehennem adını almıştı. Ne hoş oldu değil mi?
IV
Baş tanrı ANU ‘ya ibadet edilen yer, Tevrat da Erek olarak geçen ve Sümer ‘de Uruk olarak anılan yerdi. İşte Almanların İ. Ö. 3000 yıllarına inerek yaptıkları kazılar bizi ANU ‘nun tapınağına götürüyordu.

✔ SÜMER TABLETLERİ ve KUTSAL KİTAPLAR -2

İsimud, İnanna’dan Me ve kayığı geri alır. Kuran’ı Kerim’de 27 nci NEML Suresi 23.ayet ve müteakip ayetlerde;
“23- Hüd hüd kuşu; gerçekten de Sebe halkına hükümdarlık yapan bir kadın gördüm. Kendisine her şey verilmiş, muhteşem bir tahtı da var.
24- Şeytan onlara yaptıklarını güzel göstermiş ve onları doğru yoldan çıkarmış da doğru yolu bulamıyorlar.
29- Hüd hüd mektubu götürünce Belkıs sultan halkına ey ileri gelenler! Bana çok önemli bir mektup bırakıldı.
31- Sakın bana isyan etmeyin ve teslim olarak gelin” demektedir.
Belkıs Süleyman’a elçilerle hediyeler gönderdi. Süleyman onu cezalandırmaya karar verdi.
“38- …Bana teslim olmalarından önce bu melikenin tahtını bana kim getirebilir dedi.
39- Cinlerden bir ifrit: Sen yerinden kalkmadan önce ben onu (tahtı) sana getiririm.
40- İlahi kitabın bilgisine sahip olan biri de; gözünü açıp kapamadan ben onu sana getiririm dedi. Süleyman tahtı yanı başında görülünce …”

Tevrat’ta ise; 1.Krallar Bab 10;
1- “Saba melikesi Rab’bin adından ötürü Süleyman’ın artan ününü duyunca onu çetin sorularla sınamaya Yeruşalim’e geldi… aklın geçen herşeyi Süleyman’la konuştu.
2- Süleyman onun bütün sorularına karşılık verdi…. Saba kraliçesi hayranlık içinde kaldı.
5-… Duydukların doğruymuş, ama gelip kendi gözümle görünceye dek anlatılanlara inanmamıştım” de.
10-Saba kraliçesi krala… değerli taşlar armağan etti,
13- Kral Süleyman Saba Kraliçesinin her istediğini, her dilediğini yerine getirdi… Bundan sonra kraliçe adamlarıyla birlikte oradan ayrılıp kendi ülkesine döndü, denilmekte, bu hikaye 2. Tarihler 9 ncu Bab’ta tekrar anlatılmaktadır. anlatılanlardaki Tanrı Enki ile kral peygamber Süleyman, haberci İsimud ile hüdhüd kuşu, Tanrıça İnanna ile melike Belkıs nasıl benzeşiyor di mi?

Enki yine birgün kendi ekmeklerini temin etmekte güçlük çeken dişi tanrıların yakarışları üzerine; (Bu tablette Lauvre Müzesinde dir)

“Ey oğlum, yatağından kalk…bilgini kullan,
Tanrılara iş yapacak yaratıklara şekil ver
Onlar kendilerini iki misli çoğaltsınlar” deyişleriyle Enki;

“Ey annem, ismini vereceğim yaratık oldu,
Onun üzerine tanrıların görüntüsünü koy.
Dipsiz suyun çamurunun özünü karıştır.
O bir insan…”

Enki tekrar çamura şekil verdi, bu kez;

“Elinin yarattığının kaderini kararladım. Ona, yemesi için ekmek verdim,
Benim elimin şekil verdiğinin kaderini kararla ve ona yemek için ekmek ver”

Dedi ve insana soluk verildi.
Bunlar bize bir şeyler hatırlatıyor mu? Ademin çamurdan yapıldığına dair kutsal kitaplardaki sözleri ?

Çamurdan yapılan Adem ile Sümerce’de “Tİ” kaburga anlamına gelen kaburga kemiğinden yapılan dişi Havva’nın hikayesine de benziyor değil mi?

Tevrat Yaradılış 2 Bab/7’de “Rab Tanrı Adem’i topraktan yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi. Böylece Adem yaşayan varlık oldu.”
2/21 “Rab Tanrı Adem’e derin bir uyku verdi, Adem uyurken, Rab tanrı onun kaburga kemiklerinden birini alıp yerini etle kapadı.”
2/22 “Adem’den aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaratarak onu Adem’e getirdi.”
2/23 “Adem, “İşte bu benim kemiklerimden alınmış kemik, etimden alınmış ettir” dedi. O’na kadın denilecek, çünkü o adamadan alındı”
3. Bölüm 20’de “Adem karısına Havva adını verdi, çünkü o bütün insanların annesiydi”

Tevrat’taki bu “bütün yaşayanların annesi” Havva ile Adem’in konusu, yoksa, Ana Tanrıça Ninhursag ile Enki’nin ilişkisinden mi doğdu? Enki’nin hasta organı kaburgasının adı Sümerce’de “Tİ” idi. Ninhursag’ın kaburgayı iyileştirmesi sırasında;

“Kardeşim neren ağrıyor? Kaburgam ağrıyor. Tanrıca Ninti’yi (kaburganın hanımı/yaşatan hanım) doğurdum senin için”
Demesindeki Sümer dilinde, “kaburganın hanımı” anlamına da gelen, “yaşatan hanım” anlamından mı gelişmişti. Yoksa; Tevrat’ta “Hayat veren kadın” Havva’nın Adem’in kaburgasından yaratılmış olması, Kuran’da Adem’in yaratılıp sonra ona eş olsun diye Havva’nın Adem’in kaburga kemiğinden yaratılmış olduğu söylemine benzemiyor mu?

Nisa 1; "sizi bir tek candan Adem’den yaratan, o candan da eşini Havva’yı yaratan ve ikisinden bir çok erkek ile kadınlar türeten Rabbinizden korkun” derken, NİSA yani kadın kelimesini kullanır, aynı kelime NİSA bu kez Tevrat’ın Tekvin Bölümü 2 Bab 22.ayetinde;

“ve Rab Allah adamdan aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaptı ve onu adama getirdi.”

2/23’de; “ve adam dedi, şimdi bu benim kemiklerimden kemik ve etimden ettir; buna NİSA denilecek çünkü o insandan alındı.”

Şimdi “Enki ve Ninhursag” efsanesini ve onun tabletini inceleyelim. (278 satırlık şiir şimdi Louvre müzesindedir.)

“Dilmun (İran’ın güneybatısında olabilir) saf, temiz parlak bir şehirdi. Yaşayanlar hastalık ve ölüm bilmezlerdi. Ancak orada (su) eksikti. Enki güneş tanrısı “utu”ya oradan tatlı su çıkarmasını söyledi. Dilmun meyve bahçeleri, yeşil tarlalar ve çayırlarla doldu. Ana tanrıça Ninhursag 8 bitki filizlendirdi. Enki bu filizleri birer birer yedi. Ninhursag buna çok kızdı ve Enki’yi ölümle lanetledi. Enki’nin sağlığı bozuldu 8 organı hastalandı, büyük tanrılar Tilki’den tanrıca Ninhursag’ı bulmasını istediler. Ninhursag Enki’yi affetti iyileştirdi.”

Tevrat Yaradılış 2. Bab ;
6- “Yerden yükselen buhar bütün toprakları suluyordu”

“Rab Tanrı Doğu’da, Aden’de bir bahçe dikti,…
“Bahçede iyi meyve veren türlü türlü güzel ağaç yetiştirdi. Bahçenin ortasında yaşam ağacıyla iyiyle kötüyü bilme ağacı vardı. Adenden bir ırmak doğuyor, bahçeyi sulayıp orada dört kala ayrılıyordu”
15- “Rab Tanrı Aden bahçesine bakması, onu işlemesi için Adem’i oraya koydu.”
16- “O’na bahçede istediğin ağacın meyvesini yiyebilirsin diye buyurdu”
17- “Ama iyiyle kötüyü bilme ağacında yeme, çünkü ondan yediğin gün kesinlikle ölürsün”
3. Bab
6- “Kadın… meyveyi koparıp yedi, yanındaki kocasına verdi o da yedi.”
17- “Rab Tanrı Adem’e yaşam boyu emek vermeden yiyecek bulamayacaksın.”
19- “Toprağa dönünceye dek ekmeğini alın teri dökerek kazanacaksın”
23- “Böylece Rab Tanrı, yaratılmış olduğu toprağı işlemek üzere Adem’i, Aden bahçesinden çıkardı”

Dilmun; Tevrat ve İncil’deki cennet Aden Bahçesi idi, Kuran’da ki Aden bahçesi de burası idi.
Peki, Tufan hikayesinin Tevrat’ın bir öyküsü olmadığı Babil Gılgamış Destanı’nın onbirinci tableti bulununca anlaşılması ilginç değil mi? George Smith’in 1872’deki Tufan tableti ile Tevrat’ın dünyanın ilk ve en eski kitabının olmadığını söylemesi müthiş değil miydi?

Smith’in tabletlerinde Gılgamış destanındaki evini dağıtması ve bir gemi yapmasının istediği suruppaklı adam, Sümer Tufan’ının Babil versiyonu değil miydi?

Sümerlerin Tufan tabletinde; bir tanrı, diğerine insanları felaketten yok olmaktan kurtarmayı istediğini, insanların da buna karşılık kendilerine şehirler kuracağını ve ibadet edeceğini söylüyordu.

“Kral Ziusudra, dindar, tanrı korkusu bilen, rüyasında devamlı tanrısal bildirmeler (vahiyler) alan bir kraldır. Duvarın arkasında tanrıları dinliyordu;

“Sol tarafımdaki duvarda durarak…
Duvardan sana bir söz söyleyeceğim, sözümü tut.
Kulak ver benim söylediklerime;
Bizden…bir tufan kult merkezlerini kaplayacak,
İnsanlığın tohumunu yok ederek…
Tanrılar meclisinin sözü kararıdır.
An ve Enlil’in emreden sözüyle,
Krallığı, hükümdarlığı son bulacaktır”

Tabletin kırık yerlerinde tufanın bütün şiddetiyle memleketi kapladığı ve 7 gün 7 gece devam ettiği anlatılıyordu.

“Bütün fırtınalar olanca güçleriyle hep birden hücum ettiler.
Aynı anda tufan kult merkezlerinin üstünü kapladı.
Yedi gün, yedi gece boyunca
Tufan memleketi kapladıktan,
Dev gemi fırtına ile büyük sulara çarptıktan sonra,
Güneş tanrısı göğe ve yere ışınlar saçarak çıktı ortaya,
Ziusudra dev gemiden bir pencere açtı,
Kahraman Utu (güneş tanrısı) ışınlarını soktu dev gemiye,
Ziusudra, kral,
Kendini güneş tanrısı önüne attı,
Kral bir öküz kesti, bir koyun kesti.”

Bu satırlar size Tevrat’ta ve Kuran’daki Nuh Peygamberi hatırlatmıyor mu? Hani İbrahim’in tek tanrı için kestiği koyunun kurban edilişini çağrıştırıyor mu? Yoksa; Ziusudra, bizim Nuh peygamber olmasın?

Tevrat Yaradılış 6.Bab;
5- “Rab baktı, yeryüzünde insanın kötülük çok, aklı fikri hep kötülükte.”
6- “İnsanı yarattığına pişman oldu. Yüreği sızladı.”
7- “Yarattığım insanları, hayvanları, sürüngenleri, kuşları yeryüzünden silip atacağım” dedi, “Çünkü onları yarattığıma pişman oldum”

“Ama Nuh Rab’bin gözünde lütuf buldu.
12- “Tanrı yeryüzüne baktı ve her şeyin ne denli bozulduğunu gördü. Çünkü insanlar yoldan çıkmıştı.”
13- “Tanrı Nuh’a, “İnsanlığa son vereceğim” dedi, “Çünkü onlar yüzünden yeryüzü zorbalıkla doldu. Onlarla birlikte yeryüzünü de yok edeceğim.
14- “Kendine gofer ağacından bir gemi yap. İçini dışını ziftle, içeriye kamaralar yap.”
15- “Gemiyi şöyle yapacaksın: Uzunluğu üç yüz, genişliği elli, yüksekliği otuz arşın olacak.”
16- “Pencere de yap, boyu yukarıya doğru bir arşını bulsun. Kapıyı geminin yan tarafına koy. Alt, orta ve üst güverteler yap.”
17- “Yeryüzüne tufan göndereceğim. Göklerin altında soluk alan bütün canlıları yok edeceğim. Yeryüzündeki her canlı ölecek.”
18- “ Ama seninle bir antlaşma yapacağım. Oğulların, karın, gelinlerinle birlikte gemiye bin.”
19- “Sağ kalabilmeleri için her canlı türünden bir erkek, bir dişi olmak üzere birer çifti gemiye al.”
20- “Çeşit çeşit kuşlar, hayvanlar, sürüngenler sağ kalmak için çifter çifter sana gelecekler”
21- “Yanına hem kendin, hem onlar için yenebilecek ne varsa al, ilerde yemek üzere depola.”

7. Bab;

4- “Çünkü yedi gün sonra yeryüzüne kırk gün kırk gece yağmur yağdıracağım. Yarattığım her canlıyı yeryüzünden silip atacağım.”
11-“Nuh altı yüz yaşındayken, o yılın ikinci ayının on yedinci günü enginlerin bütün kaynakları fışkırdı, göklerin kapakları açıldı.”
12- “Yeryüzüne kırk gün kırk gece yağmur yağdı.”
17- “Tufan kırk gün sürdü. Çoğalan sular gemiyi yerden yukarı kaldırdı.”
18- “Sular yükseldi, çoğaldıkça çoğaldı; gemi suyun üzerinde yüzmeye başladı.”
19- “Sular öyle yükseldi ki, yeryüzündeki bütün yüksek dağlar su altında kaldı.”
20- “Yükselen sular dağları on beş arşın aştı.”
21-22 “Yeryüzünde yaşayan bütün canlılar yok oldu; kuşlar, evcil ve yabanıl hayvanlar, sürüngenler, insanlar soluk alan bütün canlılar öldü.”
23- “RAB insanlardan evcil hayvanlara, sürüngenlerden kuşlara dek bütün canlıları yok etti, yeryüzündeki her şey silinip gitti. Yalnız Nuh’la gemidekiler kaldı.”
24- “Sular yüz elli gün boyunca yeryüzünü kapladı.”
8. Bab;

3- “Sular yeryüzünden çekilmeye başladı. Yüz elli gün geçtikten sonra sular azaldı.”
4- “Gemi yedinci ayın on yedinci günü Ararat dağlarına oturdu.”
5- “Sular onuncu aya kadar sürekli azaldı. Onuncu ayın birinde dağların doruğu göründü.”
6- “Kırk gün sonra Nuh yapmış olduğu geminin pencerisini açtı.”
20- “Nuh Rab’be bir sunak yaptı. Orada bütün temiz sayılan hayvanlarla kuşlardan yakmalık sunular sundu.”

Tevrat’ta 6.Bab’da başlayan Nuh Tufanı ve Nuh’un Gemisi’nin başından geçenler 9.Bab’a kadar dinsel sembollerle anlatıldı. Sümerlerin benzer öyküsü bu kez Kuran’da; nasıl yer aldı ona bakalım,

HUD Suresi’nde 11/36-49 ncü ayetlerde;

37 “Bizim nezaretimiz altında ve vahyimiz gereğince gemi yap ve zulmedenler için bana affedilmelerini söyleme, çünkü onlar mutlaka suda boğulacaklardır”
38 “Nuh gemiyi yapıyor…
39 “Artık pek yakında insanı perişan edecek azabın geleceğini ve devamlı bir azabın kimin başına konacağını bileceksiniz” dedi.
40 “Nihayet emrimiz gelip de tandır kaynadığı zaman Nuh’a dedi ki; “Hayvanların her cinsinden erkek ve dişi olmak üzere ikişer çifti ve hakkında söz geçenler müstesna, aile halkını, bir de iman edenleri gemiye yükle”
41 Nuh dedi ki; haydi bini içine, akıp gitmesi de durması da Allah’ın adıyladır.
42 “Gemi, onları dağlar gibi dalgalar içinde yüzüp götürüyordu.
44 “Kafirler boğulduktan sonra Allah tarafından, ey arz suyunu yut, ey gök sende tut” denildi. Su çekildi ve iş bitirildi, gemide Cudi dağının üzerinde durdu.
48 “Denildi ki; Ey nuh! Sana ve gemide seninle beraber bulunanlardan türeyecek ümmetlere bizden bir selamet ve bereketlerle gemiden in…”

54 ncü sure El-Kamer suresi ayet;

“11- Bunun üzerine, boşalan su ile semanın kapılarını açtık.
12- Yeryüzünde kaynaklar fışkırttık, her iki su göğün ve yerin suları takdir edilmiş bir işin olması için birleşti.
13- Biz Nuh peygamberi, iman edenlerle birlikte ağaçtan yapılmış çiviler ile çakılmış bir gemiye bindirdik.

23 ncü sure (El-Mümin) ayet;
“27- Bizde ona şöyle vahyettik. “Bizim nezaretimiz altında ve vahyimizle gemiyi yap. Nihayet azap emrimiz gelip de tandır kaynayınca, hemen ona, her canlıdan birer çift erkek ve dişiyi, bir de üzerine azap vacip olandan başka aile halkını koy… O zulmedenler…Boğulmaya mahkum olmuşlardır.”

Böylece Kuran’da tekrarlanan bu benzer hikaye; Enam suresi 6/6, Araf Suresi 7/59-63,64, Yunus Suresi 10/73, Enbiya Suresi 21/77, Şuara Suresi 26/118,119,120, Ankebut Suresi 29/14,15 ve Hakka suresi 69/11,12’de anlatıldı durdu.

Anlaşıldı ki, Smith’i bu denli derinden etkileyen, birleştirmiş olduğu parçaların İncil’deki tufanın bağımsız bir anlatımını içermesiydi. İncil’in Tanrısını bilmeyen bu insanların sözcükleri, İbrani öyküsünün neredeyse tıpkısı bir öyküde anlatılmaktaydı: bir tanrının araya girmesiyle tufandan kurtulacak olan birinin seçilmesi; bir ahşap tekne yapımı için gerekli süreye olanak tanıyan erken uyarı; her türden hayvan, bitki ve sürüngenin bu tekneye doldurulması; teknenin bir dağ yamacında karaya oturması; bir güvercinin, bir kuzgunun ve bir kumrunun karayı bulmak için gönderilişinin ayrıntıları; bir kurban sunumu; ve tanrıların yeryüzünü yeniden asla ilkel sulu kaosuna geri döndürmeyeceklerine ilişkin sözü…

Smith; Tanrı’nın sözcükleri olduğu varsayılan incil’deki tufan öyküsünün, daha da eski bir zamanda yazılmış yabancı bir söylencede anlatılan öyküye nasıl bu denli benzeyebildiğini düşünüp durdu. Bu, İsrailoğulları’nın Babil’de tutsakken duymuş oldukları bir öyküyü ödünç aldıkları anlamına mı geliyordu? Yoksa gerçek tufan tarih öncesinde meydana gelmiş ve çok sayıda değişik kültürün sözlü geleneğinde bağımsız olarak korunmuş çok önemli bir olay mıydı?

Her ne ise; buna en iyi cevabı, George Smith’in araştırmalarını geliştiren Charles Leonard Woolley verecekti. 1922 yılında başlayan ve 12 yıl süren El Mukayyer höyüğündeki British Museum için yaptığı kazıda “Söylencelerden tarih yazmaya çalışmamız gerekmiyor, ama uydurulmuş ya da inanılmaz olan çoğu söylencenin altında, gerçeği ilişkin bir şeylerin gizlendiğini de varsaymalıyız” diyordu ve ekliyordu “Burası Kaldelilerin UR şehridir.” Ebu Şahreyn’de İncil’deki Eridu şehridir” diyordu.
Şimdi Sümerlerin dediği gibi bir de “Dönüşü olmayan memlekete” gidelim, “büyük aşağı”, “büyük yukarı” neymiş, ona bakalım. Yunanlıların yer altı tanrısı Hades’i, İbranilerin Şeol’u, Sümerler’de “Kur” idi. Oraya yalnız “ölülerin gölgesi” giderdi. (Burası sakın ruhun yükseldiği yer olmasın) oraya gidebilmek için özel bir sandalcının sürdüğü bir sandal ile ve insanı yutan bir nehirden geçmek gerekiyordu? (bu nehir Kuran’daki sırat köprüsüne mi benziyor) Yunanca’da bu nehirin adı “styx”, kayıkcı da “charon” idi, aşağıda ki Sümerlerin aynı metnini, Mısır’da Ölüler Kitabı’nda da okuyacağız.

Kral Ur-Nammu öldükten sonra kur’a geliyor, yedi yer altı dünyası tanrısına hediyeler veriyor, sonra yer altı dünyasının yazıcısına kendisine yardım etmesini sağlamak için hediyeler veriyor, ancak 7 ve 10 gün sonra karısı ve çocuğunun ağıtlarını duyunca çok özel durum olarak geçici olarak yeryüzüne çıkarılıyor (Tıpkı Tevratta Samuel’in ilk kitabının bölüm 28’inde Kral Saul’un isteği üzerine peygamberin gölgesinin Şeol’den (cehennemden) çıkarıldığı gibi, tıpkı Tevrat, İncil ve Kuran’da ölümden sonraki yaşam ve dirilmenin anlatıldığı gibi)

Sümer’in Yüksek Mahkeme’sinde (Sippar) Utu’yu (güneş tanrısını) yargılarken; söylenen; (Hamurabi tabletlerinden) sözlere göz atalım;

“Rakibine kötülük yapma,
Sana kötülük yapana iyilikle karşılık ver.
Düşmanını adalete bırak…
Kalbinin kötülüğe meyletmesine izin verme…
Sadaka için dilenene, yemesi için yemek, içmesi için şarap ver…
Yardım sever ol, iyilik yap”.

Bu sözler İncil Matta 5. Bab;
5- “Ne mutlu yumuşak huylu olanlara…
6- “Ne mutlu doğruluğa açıkıp susayanlara”
7- “Ne mutlu merhametli olanlara”
8- “Ne mutlu yüreği temiz olanlara”
9-“Ne mutlu barışı sağlayanlara”

“Ne mutlu doğruluk uğruna zulüm görenlere”
39- “… kötüye karşı direnmeyin, sağ yanağınıza bir tokat atana, öbür yanağınızı da çevirin”
42- “Sizden bir şey dileyene verin, sizden ödünç isteyeni geri çevirmeyin.”
44- “Ben size diyorum ki, düşmanlarınızı sevin.”

6. Bab;
3- “Siz sadaka verirken, sol eliniz sağ elinizin ne yaptığını bilmesin” diyen İsa’nın dağdaki vaazına benzemiyor mu?

Peki Tevrat’ta, Tanrı Kaldelilerin Ur’undan çıkan Hz. İbrahim’e gelecekteki İbrani nesillerinden konuşurken; yıldızlara bak demiyor muydu? Kaldeli Grek’cede “yıldız gözleyen” demek değil miydi? Kalde’nin gök bilimci rahipleri Sümer’in “yazılı formüllerinden”, “müdahele edilemeyen, belirlenmiş bazı sabit aritmetik şemalarından” yararlanmamışlar mıydı? Ve Sümerlerin pek çok işlem metinleri halen çözülemedi, çok üstün astronomik ve matemetik bilgisine sahiplerdi. Bugün kullandığımız takvim Asur Babil ile İbranilere ulaşmışsa ve İbrani Takvimi denilmekte ise de; bugünkü hatasız takvimimiz Sümerlere ait değil miydi? Nippur’un Enlil tapınağı merkezindeki takvim değil miydi?

Einstein’ın “Tanrı zar atmaz!” sözü ne kadar ilginç! Sıralı mı? Düzen ve intizam içinde mi? Yoksa, her şey belirli mi? O halde gelecek önceden bilinen, belirlenmiş mi? Yoksa bizim zamanlamamız içinde dün dediğimiz, bir başkaları için bugün veya diğerleri için de yarın, gelecek mi? Milyonlarca yıl önce sönmüş bir yıldızın ışıklarını, bugün gördüğümüz gibi, onlar için çok eskiler bize bugün mü? Yoksa Sümerliler doğru mu söylüyorlardı? Tanrıları uzun yıllar yaşayanlar mıydı da, onlara ölümsüz diyorlardı. Yoksa Tanrılar uzak yarından gelip, yarını yaşayıp, Sümerlilerin bugününü mü görmüş oluyorlardı da, Sümerler onlara tabletler, belgeler sunuyorlar, bu aciz insanoğlunu şaşırtıp, onu kendilerine hayran bırakıp, ibadet ettiriyorlar, gülüp eğleniyorlar mıydı?

Tevrat’ta İşa’ya (41ncı bab, 23 ayette) şöyle diyordu: ”Bundan sonra olacakları anlat ve biz dehşete düşeceğiz ve bunu birlikte gözlemle” “Geleceği görmek için geçmişe bakmak lazım”

Derken; olmuş olanlar, bazıları için olacak olan konumunda mı idi? Sümerlerin tanrıları için yaşanmış olanlar, Sümerlilerin yaşayacakları mı idi ki, zavallı insanlar söylenenlere ve olanlara şaşırıp hayran kalıyordu. Peki Sümerliler tarihten kalktıktan sonra İbraniler ortaya çıkmıştı da, İbraniler üzerinde nasıl derin etki yaratmıştı? Sümer’ler bu görevlerini, Kenani’ler, Asur, Babil, Hitit, Hurri ve Arami’lerin komşuluğuyla, aracılığıyla yapmış olabilir miydi? Burada hem ilk anlanan “ne Tevrat’ın ilk kitap oluşu, ne Kuran’ın son kitap oluşu”dur. “Bunların ve öncekilerin bir zincirin halkaları olduğu”dur. “Birbirine ne kadar benzer ve birbirinden ne kadar etkilenmiş oldukları” dır.

Bu son cümleler, biz bilmeyenler için hemen mantıklı ve doğru gelebilir. Ben kutsal kitapları asla inkar etmiyorum, küçümsemiyorum. Son üç kitabın zaman, mekan ve kültür olarak yüzyıllarıyla birbirini etkileyebilirliği düşünülebilir, ama Onlardan öncekilerin 1000 yıllarca toprak altında saklı iken; onları etkilemesi pek mümkün değil gibi geliyor. Sümer tabletleri en son kitap Kuran’dan 1300 yıl sonra gün ışığına çıkmıştır. Burada anlaşılması gereken iki durum vardır. Sümerlerin ilk tabletlerinin 1900’lü yıllarda gün ışığına çıkarıldığı düşünülürse, birincisi aynı anlatım tarzı, aynı hikayeler, bu benzer kutsal kaideler ve insani kuralların, Sümerlerin dediği gibi bir elden çıktığı ve Tanrısal olduğu veya ikincisi, Ahit metinlerinin orijinal Sümer kaynakların bir özeti ve kopyası olduğudur.

Ancak, semavi dinler olarak incelediğimiz bu üç kutsal kitabın dışında, kaybolmuş veya günümüzde hala önemini taşıyan pek çok din ve onların kutsal kuralları bulunduğuna göre; Kuzey Hindistan, Asya ve Uzakdoğu’da etkin Budizm, Hindistan’da aktif Sıkh dini yani Sihizm, yine Hindistan’da belirgin Hinduizm, Japonya’da yoğun Şintoizm, Çin’de etkin Konfüçyanizm, Taoizm gibi inaçlılar olarak tarif edilen bu dinlerin bir birinin kopyaları veya versiyonları gibi düşünmek pek de kolay değil. Her iki tespit ile, ortaya konulan veya konulmaya çalışılan; Her üç kitabın da Sümerlerin dinlerinin kopyası veya versiyonu veya el yazması olduğu, veya Sümerlere indirilen, yazdırılan tanrısal kurallar ve düzenin diğer kutsal kitaplardaki gibi Tanrı tarafından düzenlendiğidir. Kesinlikle bunlara yorum denilemez. Buna ne benim bilgim, ne kültürüm, ne içinde yaşadığım toplum ve onun değerleri imkan verir. Ben burada sadece en basit ifade ile “bir durum tespiti” yaptım.

4/162 NİSA Suresi “İlimde yüksek bir mevkiye erenler ve müminler, sana indirilen Kuran’a ve senden önce indirilen kitaplara inanırlar” diyor. Bir toplumsal sözleşme veya menfaat, ihtiras veya bilgisizlik gözlüğü ile baktırıldığında, doğru diye öğretilen ve değiştirelemeyeceği söylenen değerlerin önyargılı bu gözlüklerin çıkarılmasıyla değişebileceğini, Hakikatin algılanmasının mümkün olabileceğini bilmeliyiz. Bu nedenle bu kitaplarda veya tabletlerde yazılanlardan çok, bunların okunması ve gönül gözüyle anlaşılması gerekir. Bizler, bilen değil, arayan ve daima araması gerektiğinin farkında olanlar olmalıyız. Şimdi gelelim, kitabımıza (12.Gezegen’e) artık çok uzun süren bu konuşmayı burada bitiriyorum ve bu kitabı okumayı, Sümerleri tanımayı, onlara inanmayı veya inanmamayı sizlere bırakıyorum. Konuşmanın özeti şudur; Sümerlerin yaptıkları, yazdıkları, inandıklarını öğrenerek; bilmediklerimizi ve merak ettiklerimizi (İncil Lukas 11/9-13 Matta 7/7de dediği gibi “Dileyin, size verilecek, arayın bulacaksınız, kapıyı çalın size açılacaktır.”) Biz de aramaya ve bulmaya çalışalım.

Bu çalışmayı sunuşuma son verirken; bundan yıllarca önce Sümerleri inceleyen, Ankara’da Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi’ni kuran, Sümeroloji bölümünün başına Batı’nın en tanınmış bilgini Sayın Benno Landsbenger’i getiren; Mustafa Kemal Atatürk’ü şükranla anıyor, büyüklüğü karşısında bir kez daha saygıyla eğiliyorum.
✔ Nadir elibol 2004

✔ Nabukadnezar sanki duvarları yükselen, çatısı olmayan Tevrat ‘taki gibi (1. krallar Bab 5-6-7, 1. Tarihler Bab 28-29, 2. tarihler Bab 2-3-4-5) Süleyman Mabedini tarif ediyordu! Yahudiler Babil ‘den dönünce, aynısını yapmaya, yıkılmış Süleyman Mabedini, Marduk Tapınağına benzeterek tekrar ve eskisinden daha güzel yapmaya çalışacaklardı.
Amerikalılar çılgına dönmüşlerdi. Tevrat ‘ta anlatılanlar tepeler, şehirler birer birer önlerine çıkıyordu. Bir anlamda, hem kutsal kitapta anlatılanlar doğrulanıyor, hem de ilk kutsal kitap olan Tevrat, kendinden öncekilerinin benzeri durumuna düşüyordu. Grek ve Roma ‘nın edebi şaheserlerinin esin kaynağı, Akkad, Hurri, Hitit, Kadim yakındoğu, Babil ve Asur iken; artık onların da Sümer orijinallerinin çevirileri veya versiyonları olduğu anlaşılıyordu. Gök cisimleri ve fenomenleri, yıldız listeleri, gezegen hareketlerinin hesaplanması, Asurbanipal ‘ın Ninova ‘daki kütüphanesinden çıkan 25. 000 adet Sümer tabletinde anlatılıyordu.
Bunlar, 1900 ‘lerde çıkarılanlar Philadelphia Üniversitesi ‘ne götürülmemiş miydi? Eksik ve aranan parçalar Bağdat ‘ta müzede değil miydi? Bağdat ‘ı işgal etmek için Saddam, Petrol, Kuveyt, Kürtler pek çok sebep ileri sürülmüştü ama, kimse Bağdat müzesini talan ediyor gözükenlerin CIA görevlileri olduğunu düşünmüyordu! Kimse ABD ‘nin göksel ziyaretler veya araştırmalar için en uygun ve bilinen yerin geçmişte olduğu gibi buralar olduğunu anlamıyordu. Müzeden talan edilen ve çalınanların hiçbirinin satıldığını duydunuz mu?

II
Ve şimdi Profesör Samuel Nauh Kramer ‘in ünlü eseri “Tarih Sümer ‘de Başlar”ı dilimize kazandıran büyük sümerolog Muazzez İlmiye Çığ Hanımefendinin düşüncelerinden ve çevirdiği tabletlerinden bazı özetler sunmaya çalışalım. Önce Sümerlerin insanlığın ilk yaradılışı ve evren hakkında bilgilerine göz atalım; Kimin bu evreni yarattığı, nasıl geliştiği araştırılmaksızın “en eski bir ulu deniz ” “Kaos ” olduğunu, ondan öncesine bakmadan ve “ilk neden” ve “hareket eden güç” olarak başlangıcı düşündüklerini, evrenin sonsuzluğunu, bugünkü sayısı ile güneş sistemimizi gözlediklerini, gezegenlerin ilişkilerini, hareketlerini, uzaklıklarını net ve doğru olarak bildiklerini görüyoruz.

Onlar; herhangi bir kanıtlamaya dayanmadan insan gibi, fakat insan üstü ve ölümsüz, bununla beraber ölümlülerin gözüne görünmeyen, çok iyi düzenlenmiş planlara ve evvelce yazılmış kanunlara göre evreni yöneten ve kontrol eden bir gurup Gök‘ten gelmiş canlı yaratıklardan oluşan bir tanrılar âleminin varlığını kabul etmişlerdi. Bu insanlaşmış fakat insanüstü varlıklara, evrenin belirli bir bölümü önceden konulmuş kaide ve kurallara göre idare edilmek üzere bırakılmıştı. Bu yaratıkların her biri ayrı ayrı gök, yer, hava, su, rüzgar, dağlar, tarlalar şehirlerden sorumlu idi ve oraları kontrol ediyordu. Hepsinin başında da onları yöneten tek bir görünmez tanrı vardı, onlara göre.

Böyle düşünüyorlardı, böyle yazıyorlardı. Muhakkak insan gibi olan bu varlıkları bazılarını kendi gözleriyle görmüş olmalılardı ki; bunları tabletlere çizip, yazıyorlardı. Bu yaratıkların gözetlediğine, nezaret ettiğine, denetlediğine, önderlik ettiklerine inanıyorlardı. Bu insanın yaşam süresine göre ölümsüz gözüken (daha uzun yaşayan) bu yaratıkların en önemlileri yani “kaderleri tayin eden”ler, onlara göre YARATICI YEDİ TANRI idi, diğerleri 50 büyük tanrı ise yaratıcı olmayan idiler. Yaratıcı olanların içinde de; gök, yer, deniz ve hava tanrısı olarak kabul edilen bir dörtlü grup vardı ki; bunlar günümüze kadar gelen Haç işaretinin kaynağını oluşturan dörtlü idi. Eberhard Schrader tarafından 1872 yılında yayınlanan “Eski Eserler ve Eski Ahit” adlı büyük çalışma buna dikkatimizi çekiyor ve bize “Babel und Bibel” yani “Babil ve İncil” çağrışımı yaptırıyordu.

✔ 1905 yılında Francois Thureau-Dangin Sümerce ve Akadca ‘yı tamamen farklı olarak ortaya koydu, tamamen ayrı kökenden bir dilin varlığı, (Sümerce) kanıtlandı. Persepolis'teki üçüncü sütun Sümerce idi. İ. Ö. 500 ‘lerde bile yaşayan bir dil idi ve binlerce yıl öncesine aitti.
Şimdi, Musul ‘dan aşağıda Horsabad, kazılara merkezdi. Güneyde Dicle ve Zap suyunun birleştiği yerde Nimrud Harebeleri vardı. Antik Ninova ‘nın yerleşim alanı burada sanıldı. Ama burası Tevrat ‘taki Ninova değildi. Botta tarafında koyuncuk tepesi bulundu, burada Asurbanipal ‘in sarayı ve kütüphanesi ortaya çıkarıldı.

Bu toprağın derinliklerinde daha eski, tamamen yabancı, bilinmeyen, herkese ve tüm uygarlıklara esin kaynağı olmuş ve kesinlikle kimse tarafından var olduğu düşünülmemiş bir kültür gün ışığına çıkıyordu. 1889-1900 yılları İngiliz, Alman, Fransız arkeologlardan sonra Amerikalılar bölgeyi farkettiler ve onlar da çalışmalara katıldılar. Nippur ‘un güneydoğusunda en eski, en büyük tapınağa rastladılar. Tanrıların ve insanların hükümdarı ENLİL ‘e ithaf edilen EKUR tapınağın duvarında;

"Enlil için bütün ülkelerin kralı, çok sevgili efendisi, tapınağını desteklemesi için Enlil'in Nippur'a çağırdığı Amarsuena, Ur'un hükümdarı, güçlü kralı, dünyanın dört bir yanının hükümdarı, bu gördüğünüz tapınağı inşa ettirdi, sungularından bal, yağ ve şarap hiçbir zaman eksik olmayacak" diye yazıyordu. Amerikalılar Irak savaşı sırasında 23. 000 tableti Philadelphia Üniversitesi müzesine taşıdılar.

Babil ‘deki İştar Tapınağı, kutsal yol, yüksek duvarlar, tören alanları toprak altında idi. Babil ’in o ünlü, evrenin hükümdar tanrısı Marduk ‘a ithaf edilen Eşağil Tapınağı, yedi katlı kulesi, burada idi. Kutsal kitaptaki Babil kulesi bulunmuştu. Kutsal Kitaplar doğru yazıyordu; şehirler kuleler, tapınaklar, krallar hepsi burada idi ve 1902 müthiş bir yıl idi.
1963-1965 yıllarında Amerikalılar daha derinlere, daha aşağılara iniyor ve İ. Ö. 2700 yılının edebi eserlerine ulaşıyorlardı.
Almanlar da 1929-1930 Uruk şehrinde (bugünkü Warka) idiler. Onlar da Gökyüzü tapınağına (Eanna Tapınağına) ulaştılar. Gökyüzü tanrısı Anu ve ülkenin tümünde her zaman ünlü, zengin ve güçlü Anu ‘nun kölesi İnanna ‘ya bu tapınak yapılmıştı, tarih İ. Ö. 3200 ‘lere ulaşıyordu.

İngilizler 1854 ‘den başlayıp 1934 ‘e kadar devam eden kazılarında yine Uruk yakınlarında (bugünkü Tel Mugaiyar) Ay tanrısına Sümerce Nonna ve Akadca ‘da Sin ‘e ithaf edilmiş, Ekişnugal Büyük Işık Tapınağı ‘nı buldular. II Nabukadnezar dönemine kadar inecek yazıt ve tabletlere ulaştılar.
Iraklı arkeologlar da 1946-1949 arasında Eridu ‘da tanrı Enki/Ea ‘ya ithaf edilen tapınağı buldular. Tarih İ. Ö. 4000 olmuştu, ayrıca bölgenin onyedi kültür katmanından oluştuğunu ortaya çıkardılar. Asırlar, asırlar geriye gittiler.
Kazılar sürüyor, tarih İ. Ö. 6000 ‘lere iniyordu. Halâ bugün Nippur ve Sippar arasında bir yerlerde, daha eski tarihler bu toprakların altında yatıyor.
Amerikalıların; Bağdat ‘ın 50 km doğusundaki Diyale Vadisi ‘ndeki, Esunna (bugünkü telasmar) Tutub bugün haface) Neribtum (bugünkü İsali)deki yarım kalan kazılarında, buldukları gözlüklü, maskeli astronot kılıklı tanrı heykelleri gibi, bu tapınaklarda çıkarılmayı bekleyen pek çok belgeler ve daha eski tarihler yine bu toprakların altında yatıyordu.

Yoksa Amerikalılar, bu kazılarında, Tapınak Şövalyelerinin (Knights Templar) Süleyman Mabedi ‘nde Kabala ‘daki kutsalları araması gibi, İncil ve Tevrat ‘dakileri doğrulamak için, kendilerinden önceki kutsal kitapları arıyor olmasınlar? Babil ‘in Yedi Işıklar Tapınağı için Nabukadnezar ‘ın söylediği sözler sakın Amerikalıları çok etkilemiş olmasın? Bu yapıyı, Yedi Işıklar Tapınağı ‘nı, ki Borsippa ‘nın en eski günlerine kadar uzanır, antik dönemde bir kral inşa ettirdi fakat bunun çatısını yükseltmedi. İnsanlar, Tufan ‘dan sonra kargaşa içinde bağrışarak, burayı terk etmişti. deprem ve yıldırım ham tuğlanın çökmesine neden olmuş, kaplamalardaki pişmiş tuğlanın çatlamasına yol açmıştı ve yığmalardaki ham tuğlalar, çökerek tepeleri oluşturmuştu. Büyük Tanrı Marduk, bunu yeniden inşa ettirmek için yüreğimi buna adamamı istedi; yerini değiştirmedim, temellerini de değiştirmedim. Kurtuluş ayında, mutlu günde, kemerler aracılığıyla yığmaların ham tuğlasını ve kaplamaların pişmiş tuğlasını deldim. Daire biçimindeki rampaları ekledim; ismimin ihtişamını kemerlerin frizlerine yazdırdım. Kuleyi inşa etme ve çatısını yükseltme işine giriştim; eskiden olduğu gibi olmalıydı, böylece her şeyini yeniden gözden geçirdim ve yeniden inşa ettim; tıpkı eski zamanlarda olduğu gibi olması için, tepesini yükselttim.

Burası Marduk tapınak alanıydı. Babil Kulesi burada yükselmişti. Ne Tevrat ‘taki (2. krallar Bab 25,Ezra Bab 3, Hezekiel Bab 40-41-42, Daniel Bab 1) gibi göklere erişmişti, ne de tufandan önce veya sonraydı, ama bir gerçek vardı ki; Kule İ. Ö. 1700 ‘lerde Hitit Kralı I. Murşil tarafından yıkılmıştı. Yahudiler Babil ‘e geldiklerinde kule yıkık durumda idi. Babil Kralı Nabokadnezzar (İ. Ö. 604-562) onun için böyle demişti.

✔ SÜMER TABLETLERİ ve KUTSAL KİTAPLAR - Nadir Elibol

Sümer tabletlerinde öyle metinler var ki, kutsal kitapların ayetlerindeki anlatılanlar ile aynı veya çok benzeri metinler bunlar. 1872 ‘de Asur bilimci George Smith tabletlerde Tufan Hikayesini okuyunca Kutsal Kitap Tevrat'ın dünyanın ilk ve en eski kitabı olma ayrıcalığı sona erdi.

Tevrat Yaratılış 10. Bab/8-12 ‘de
“Kuş ‘un Nemrut adında bir oğlu oldu, yiğitliğiyle yeryüzüne ün saldı. Rab ‘bin önünde yiğit bir avcıydı, “Rab ‘bin önünde Nemrut gibi yiğit avcı” sözü buradan gelir. İlkin Şinar topraklarında, Babil, Erek, Akat, Kalne kentlerinde krallık yaptı. Sonra Asur ‘a giderek Ninova, Rehovat-ir, Kalah kentlerini ve Ninova ‘yla önemli bir kent olan Kalah arasında Reseni kurdu. Büyük şehir budur. ”

Ne diyordu Tevrat, neresiydi buraları? Asur, Erek, Babil. Bu bölge hakkında İ. Ö. IV ile İ. S. IV yy. larda Herodotos ve Ksenofon, Sicilyalı Diodoros, Yaşlı Plinius ve Straban bir şeyler anlatıyordu. Bu kayıp ülkeler, şehirler nasıl bulunacaktı? Bir zamanlar uygar dünyanın merkezi olan bu yerler nerelerdeydi? Mezopotamya ‘nın yıkık taşlarının hüzünlü görkeminden bile yoksun harabelerle kaplı bu eski toprakları kim bulacak ve kim inceleyecekti?

1620 ‘de Romalı Pietro Della Valle, 1644 ‘lü yıllarda Fransız Jean-Baptiste Tauernier ve 1770 ‘de Danimarkalı Carsten Niebuhr gibi meraklı gözüpek insanlar Persepolis ‘te geziyordu. Grek ‘lerin kıskançlık ve gıpta ile baktığı ve daha sonra yakıp yıktığı Persepolis, o günlerde bilinen ve ilk gidilecek yerdi.

I. Darius ‘un İ. Ö. 521-486 kendine yaptırdığı mezar ile oğlu I. Kerkes ‘in İ. Ö. 485-465 Hemedon ‘da yaptırdığı 3 sütunda, 20 ‘şer satırdan oluşan yazıtı, 1840 ‘da bulunduğunda tarihe ışık tutuyor, yeni bir şeylere başlangıç oluyordu. Araştırmacılara bir söylevin, Persepolis ‘de üç çeşit yazı ile her biri ayrı dillerde yazılmış olması şaşkınlık yaratıyordu.

✔ Muṭaffifīn 1-11 ayetleri ; Ölçüde ve tartıda hile yapanların vay haline. Onlar insanlardan (bir şey) alıp ölçtükleri zaman, tam ölçerler. Fakat kendileri onlara bir şey ölçüp, yahut tartıp verdikleri zaman eksik ölçüp tartarlar. Onlar büyük bir gün, insanların âlemlerin Rabbinin huzurunda duracakları gün için diriltileceklerini sanmıyorlar mı? Hayır, günahkârların yazısı muhakkak siccīnde dir. Siccīnin ne olduğunu sen ne bileceksin. O, yazılmış bir kitaptır. O gün yalanlayanların, hesap ve ceza gününü yalanlayanların vay haline.

Šamaš ilahisi, 107-111 ;
107 ṣābit zibānīti ēpiš ṣilipti
108 muštennû abayān kīsi u [...] ušappal
109 uštakazzab ana nēmelim-ma uḫallaq kīsa
110 ša kīni ṣābit zibānīti maʾda [...]
111 mimma šumšu maʾdi qīšāssu (Lambert, 1960)

107 He who uses the scale and cheats
108 changing [the weights] for his own pocket and […] reduces
109 he deceives only himself about his gain and will loose his profit
110 but he who uses the scale justly, much [...]
111 of all things plentiful is his portion. (Terc. David Kiltz)

MÖ ilk bin yılın ilk yarısında yazılmış olan yukarıdaki metin Šamaš’a sunulan bir Eski Mezopotamya ilahisidir ve yanlış/eksik tartmanın ilahi yaptırımlarının uzun bir tarihi olduğunu göstermektedir. Erken dönem Mezopotamya’da Šamaš ilahi hakim/yargıç olarak işleve sahiptir. Šamaš herşeyi görür ve hiçbir şey ondan gizli değildir. Šamaš, bu metinde tartıyı çıkarlarına göre yönlendiren kişi örneğinde olduğu gibi, hilekârlığı cezalandırır. Bu anlamda metinde Šamaš dayyān šamê u erṣeti dayyān mīti u balāṭi atāma (Šamaš, Sen gökyüzünün ve yeryüzünün hâkimisin (dayyān), Sen ölünün ve dirinin hâkimisin) ifadesi yer almaktadır. Mezopotamya’da bulunan gelenekten farklı olarak, Kur’an’da ilgili teolojik görüş tam bir monoteistik bağlamda yer almaktadır. Her iki metin bu cezanın ne zaman gerçekleşeceği konusunda da farklılık göstermektedir. Akatça metin kişinin bu dünyadaki hayatında bir ödül veya cezadan bahsederken Kur’an ödül ve cezanın ahirette olduğunu vurgulamaktadır.

Şamaş veya Sama, Asur ve Babil'de tapınılan Güneş-tanrının Akadca ismidir. Sümer mitolojisindeki Utu'nun karşılığıdır. Babası Sin (Nanna - Ay), ikiz kız kardeşi ise İştar dır (İnanna - Dünya). Şamaş Arapça'ya Şems olarak geçmiştir. Şems güneş demektir. Abduşşems, güneşin kulu anlamında güneşe tapanların aldıkları isimdir. Şamaş'ın batı dillerindeki değişmiş şekli Sun (İngilizce), Sonne (Almanca) dır.

Gök cisimlerine tapınılan dönemlerde haftanın bir günü güneşe ayrılmıştı. Güneş günü anlamında Sunday (İngilizce), Sonntag (Almanca) güneş tapınmasından kalan isimlerdendir.
Asur ve Babil uygarlığında Şamaş olarak bilinen Utu Sümerlerin ana tanrıçasıdır. Sovyetler birligi zamanında kısıtlı imkânlarla 1970 yıllarında Türkmenistan karakum çölünde bulunan gonur tepe "aci köy" (Adji kui) vaha şehirlerini ilk keşfeden Rus arkeolog Victor İvanoviç Sarianidi doğu blokunun yıkılmasından sonra 2007'de Italya Ligabue arkeoloji araştırma enstitüsünün yardımlarıyla Italyan arkeolog Gabriela Rossi osmida önderliğinde Türkmenistan devletininde yardımlarıyla Türkmen arkeolog ve antropolaglarla beraber Karakumda büyük bir medeniyeti yer yüzüne çıkarmışlardır.

Silindir biçimindeki damgalarda insanlığın ilk kağanı Etana'ın Tanrıça Utu ile hikâyesi anlatılır.



Utu /Šamaš (god) ; Utu (Süm), Sümer mitolojisinde güneş ve adaletin tanrısı. Nanna ile Ningal'ın çocuğudur. Her şeyi yaratan, bütün işi iyilik olan büyük tanrıdır. Her günün sonunda yeraltı dünyasına inerek, ölülerin kaderini belirler. Urgakina destanında da geçen oğlunun adı El-merkar'dır.

Shamash (Akkadian: Šamaš, "Sun") was a native Mesopotamian deity and the Sun god in the Akkadian, Assyrian and Babylonian pantheons. Shamash was the god of justice in Babylonia and Assyria, corresponding to Sumerian Utu. Akkadian šamaš is cognate to Syriac ܫܡܫܐ šemša or šimšu Hebrew שֶׁמֶשׁ šemeš and Arabic شمس šams.

Etana ve Tanrıça Utu efsanesi'nin kaynağı Türklerin ön ataları Sümerlerin göç ettigi Karakum medeniyeti ürünüdür.
Karakum, acı köy kalıntılarında 40 bin sene öncesinden kalma Tanrıça Utu ve Etana'nın pişmiş topraktan yapılmış heykelcikleri bulunmuştur.
Karakum'da keşfedilen şehirler enaz beş bin yıl öncesinden kurulmuş, tarımın, sanatın ve ticaretin yapıldığı bronz çağında olmasına rağmen antik yunan medeniyetine eşdeğer gelişmiş bir medeniyettir.
Yazıyı ilk kesfeden Sümerler, silindir damgalarda anlattıkları hikayelerini tarihi belge niteliğindeki yazıtlarında yazılı olarak ta anlatmışlardır.
Silindir damgalarda Tanrıça Utu ve insanlığın ilk kağanı Etana Hikayesinin öncesi ve sonrası ;
Bir zamanlar hayat ağacında yılanla Kartal barış içinde yaşamaktaydılar.
Bir gün Kartalın beyninde kötü düşünceler oluşur.
Kartal yavrularıyla beraber yılananın yumurtalarını yer.
Yılan intikam almak için Tanrıça Utu'dan yardım ister, Tanrıça Utu yılana bir hayvan leş'inin içine gizlenmesini ve kartalı tuzağa düşürmesini tavsiye eder.
Yılan bir leş'in içine gizlenir, leş'i yemeye gelen kartalı tuzağa düşürür ve intikamını alır, uçamayacak duruma gelen yaralı kartalı bir çukurun içine atar.
Etana'nın çocuğu olmaz, neslini devam ettirmek ister.
çocuk olmasını sağlayan bitki Tanrıça Utu'dadır.
Etana Kartaldan yardım ister, pazarlık yapar " Beni Tanrıça Utu'nun huzuruna çıkarırsan ben de senin yaralarını iyileştiririm " der.
Kartal Etananın önerisini kabul eder.
Uzun zaman yolculuk yaparlar, çok yükseklere çıkarlar dünya görünmez olur, seyahatın sonunda Utu'ya ulaşırlar.
Etana Tanrıça Utu'nun huzuruna çıkar, sorununu anlatır.
Etena'yı dinleyen Utu Etenaya hayat suyu dolu bir kadeh verir.
Böylelikle Etana neslini devam ettirir ve insanlığın ilk kağanı olur.

Anaerkil toplumdan Etana ile Babaerkil bir yapıya doğru evrilme bu şekilde olmuştur. Etananin çocukları Etana gibi babadan oğula geçen hükümdar, yönetici, din bilgini Kağanlar olarak Tanrıça Utu'un temsilcileri olurlar. Bu olaydan donra Dünyada Kadın yöneticilerin yerini Erkekler almaya başlamıştır.

Üstteki yazı Türk Peygamber de denilen Etana ve Tanrıça Utu hikâyesinin özetidir.

Male figure (possibly Shamash or Ashur) in an Assyrian winged Sun emblem (North-West Palace of Nimrud, 9th century BC; British Museum room B, panel 23). This iconography later gave rise to the Zoroastrian Faravahar symbol.

İştar, Akad mitolojisinde bir tanrıçadır. Asur ve babil’in en gözde tanrıçasıdır. Sümer mitolojisindeki İnanna'dan türemiştir; İştar'a İnanna'nın Akad mitolojisindeki hali denilebilir. Kökeni kuzeybatı Semitik tanrıça Astarte'ye dayanır. İştar'ın Astarte, Anunit ve Atarsamain olarak da anıldığı olmuştur.
İnanna Utu/Shamash'ın ikiz kız kardeşi, Nanna/Sin'in kızıdır. Enlil'in dünyasında ilk doğan odur. Verilen ilk isimler Sümerce iken ikinciler Akadlar tarafından bu tanrılara verilen isimlerdir.
Tanrıça İştar Venüs gezegenini temsil eder. Bereket, aşk, savaş ve seks tanrıçasıdır.
İştar'ın batı dillerinde kullanılan karşılığı, 'yıldız' anlamında 'star' (İngilizce), 'Stern' (Almanca)'dır. Batıda, haftanın her günü Güneş, Ay ve beş yıldız(bazıları aslında gezegen) ‘dan birine tapınılırdı.
İştar'ın simgeleri arasında bugün çok yaygın olarak kullanılan beş köşeli yıldız, gül (özellikle kırmızı gül), kalp sembolü, dikili tahta kazık, meşe ağacı ve meşe yaprağı (bol yapraklı ağaçlar) ve kırmızı rengi, 5 ve 50 sayıları bulunur. İştar yıldızı pentagram ayrıca, güneş çemberinin içinde ters çevrilmiş şekliyle satanizm’in bir simgesidir. İştar'ın başkaca adları arasında Astarte, Aştoret, Artemis, İsis, Venüs, Kibele gibi çeşitli adlar bulunur. İştar ilk başta Semiramis adıyla Nimrod'un (Marduk-Baal) eşidir. Daha sonra Semiramis dünyaya getirdiği oğlu Tammuz'un reenkarnasyon yoluyla ölen kocasının ruhunu aldığını iddia eder. Bu şekilde oğlu Tammuz'da en azından sembolik olarak kocası olmaktadır.

Kırmızı gül İştarı simgelerken, lale Baal ile ilgili bir simgeyi oluşturur. Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin gibi bazı efsanevi aşklar, batıda başka adlar da alarak, gerçekte Baal ve Astarti (İştar) aşkını simgelerler. İştar'ın rengi olan kırmızı ile, bir savaş tanrıçası olan İştar'ın kan dökülmesini sağlaması ve insanları çatışmalarda kurban etmesi simgelenir. İştar kuzey Zazaca'da Astare, güney Zazaca'da ise İştar olarak adlandırılır Türkçe karşılığı ise yıldız demektir.

✔ Kızılderili ve Sümerlerin Türk ilişkisi



yukarıdaki haritaya bakacak olursanız amerikan yerlileri 10.000 ila 15.000 yıl önce buzul çağında asya ve amerika kıtası arasında kalan bering boğazının donmasıyla amerika'ya geçmişler. hepsi amerika'ya geçmemiş kalanlarda diğer halklarla karışmaya başlamış ve bunun sonucunda türk dediğimiz ırk ortaya çıkmış. hakiki türk diyebileceğimiz altay türklerine bakacak olursak, gerçektende başlıca doğu avrupa grubu olan r1a ve kızılderili grubu olan q grubundan oluştuğunu görebilirsiniz. yapılan araştırmalara göre ilk ortaya çıkan ön-türkler amerikan yerlileri ve doğu avrupa halklarını (slavlar) oluşturan gen grubundan oluşuyordu. doğu avrupa gen grubu olarak geçen r1a grubu dünya'da en fazla altay türklerinde görülür. fakat zamanla türkler giderek moğollaşmaya ve anadolu'ya doğru indikçe araplaşma ve farslaşmaya başlamış.

ilk türklerin görünümlerinin kızılderililere benzediğini ardından diğer toplumlarla karışarak görünümlerinin ve kültürlerinin değiştiğini düşünüyorum. Türklerin Kızılderililerle olan benzerlikleri ;

Çadır ve aile yaşamı, Bozkurt, Gırtlak müziği ve şamanizm, yedi kız efsanesi ayrıca türk mitolojisindeki 7 kız efsanesi kızılderili efsanelerinde de geçmektedir.
Dil benzerliği

Türkçe ve Kızılderili dilleri birbirine yapı bakımından oldukça benzemekle birlikte çok fazla benzer kelimeler vardır.

Keçua dili ile Türkçe arasındaki benzerliklerin bazıları (ilk yazan Keçua, ikincisi Türkçe):


Keçua dili ile Türkçe arasındaki benzerliklerin bazıları (ilk yazan Keçua, ikincisi Türkçe):

* tuka - tükürmek

* paku - bak

* khapao - kaba

* ipa - abla

* ku - koy

* kaşa - kış

* kuli - kül

* kalı - kalın

* karwın - karın

* kasa - kes

* tawga - dağ

* takhıla - dağıl

* khipu - ip

* çur - dur

* as - az

* tak - ta ki

* la - ile

* mi? - mi?

* biri - bir

* tawa - dört (Çuvaş Türkçesi'nde tavat)

* pis - beş

* halta - altı

* khawa - kör

* kiwi - kir

* ata, atea, hataa - ata

* ata cama - ata mezarlığı

*****************************************

Diğer Kuzey Amerika dilleri ile Türkçe arasındaki benzerliklerden bazıları:

Miwok Kızılderilileri'nde "kuççi" - Türkçe'de "küçük"

Bir başka Kızılderili boyunda "kiçeeç" - Türkçe'de "küçük"

Arawak Kızılderilileri'nde "çakira" - Türkçe'de "çakır"

Bir başka Kızılderili boyunda ; "tos, uçun, yangi, kis" - Türkçe'de "toz, için, yeni, kız"

Maya dilinde "kin" - Türkçe'de "gün" (Eski Türkçe'de kün")

Birçok Kızılderili boyunda "kan" - Türkçe'de "han"

Terrawa Kızılderilileri'nde "ut", Allentiac Kızılderilileri'nde "uya", Lule Kızılderilileri'nde "utara" Aymara Kızılderilileri'nde "utah" - Türkçe'de "otağ, yuva, ev"

Güney Amerika Kızılderili boylarında "kayak" - Türkçe'de "kayık"

Aztekler'de "kuuş" - Türkçe'de "kuş"

Mayalar'da "ku" - Türkçe'de "kut"

Aztekler'de "it zcu inTLi" - Türkçe'de "it"

Kwaiute Kızılderilileri'nde "ghaz" - Türkçe'de "gez"

Bir başka Kızılderili boyunda "tano" - Türkçe'de "cehennem" (Eski Türkçe'de tamu)

Aztek ve Maya Kızılderilileri'nde "aıtıl" - Türkçe'de "nehir" (Eski Türkçe'de "ıtıl, itil)

Meksika, Guatemala ve Venezuella yörelerindeki Kızılderililer'de "tepe, satsi" - Türkçe'de "tepe, ses"

Bir başka Kızılderili boyunda "yaotl" - Türkçe'de "düşman" (Eski Türkçe'de yağı)

Bir başka Kızılderili boyunda "atlatl" - Türkçe'de "atılan mızrak"

Sioux Dakota (native american): english: turk language:
icu drink ich, ichmek
Kan blood Kan
baha grandfather Baba
Ik two iki
Baskin attacking baskinci

Maya: english: turks:
Yash new,green yash, yashel
Ich inside ich
Kosh bird kush
Aak white ak
Chachak very nice chichek (flowers)
Bin I ben, men, min
Chalan snake ilan, chalan ilan
Ba fish balik
Tur stop dur
Q'anil blood kan
Yaklel burn Yak
Tas bring tashu (rus. Таскать)
Baldiz The younger sister of his wife - Baldiz
Bil know bil
Boya paint boya

Quechuan languages: english: turks:
Ogri thief ogru
Ucuk tiny kucuk
Acikya explain aciklamaq
Kok sky gok
Tata, tayta father ata
Sunqa beard sukal, sakkal
Na something Ne
As little az
Ari thin ariq
Qo drive out qovmak
Pak look bak
Qhacun daughter-in-law, sister-in-law - xatun

güneş dil teorisi, mu uygarlığı gibi teoriler bununla birlikte ortaya çıkmıştır.(bütün dillerin,türk-kızılderili dillerinden türemesi, medeniyetin kaynağının mu kıtası olması vs.) Sümerler tarihin ilk şehir devletlerini kuran bu topluluğun asya'dan geldiği ve mezopotamyaya gelmeden önce göçebe yaşayarak hayvancılıkla uğraştığı söyleniyor. bunun dışında sümerlerin türk dilleriyle olan bağlantısıda konuşuluyor. sümerce, altay-sibirya dilleri gibi sondan eklemeli bir dil dir ve bir takım benzerlikleri vardır. fakat sonradan yerli halklarla karışarak araplaşmışlardır.
Sümerce Türkçe Benzer Kelimeler ;

✔ semavi dinler olarak incelediğimiz bu üç kutsal kitabın dışında, kaybolmuş veya günümüzde halâ önem taşıyan pek çok din ve onların kutsal kuralları bulunduğuna göreKuzey Hindistan, Asya ve Uzakdoğu ‘da etkin Budizm, Hindistan ‘da aktif Sıkh dini yani Sihizm, yine Hindistan ‘da belirgin Hinduizm, Japonya ‘da yoğun Şintoizm, Çin ‘de etkin Konfüçyanizm, Taoizm gibi inaçlar olarak tarif edilen bu dinlerin bir birinin kopyaları veya versiyonları gibi düşünmek pek de kolay değil.
Her iki tespit ile ortaya konulan veya konulmaya çalışılan;
HER ÜÇ KİTABIN DA SÜMERLERİN DİNLERİNİN KOPYASI VEYA VERSİYONU VEYA EL YAZMASI OLDUĞU,
VEYA SÜMERLERE İNDİRİLEN, YAZDIRILAN TANRISAL KURALLAR VE DÜZENİN DİĞER KUTSAL KİTAPLARDAKİ GİBİ TANRI TARAFINDAN DÜZENLENDİĞİ

Kesinlikle bunlara yorum denilemez. Buna ne benim bilgim, ne kültürüm, ne içinde yaşadığım toplum ve onun değerleri imkân verir. Ben burada sadece en basit ifade ile “bir durum tespiti” yaptım.
4/162 NİSA Suresi “İlimde yüksek bir mevkiye erenler ve müminler, sana indirilen Kuran ‘a ve senden önce indirilen kitaplara inanırlar”. Diyor. Ben de sizlere hatırlatmak istedim.
Bir toplumsal sözleşme veya menfaat, ihtiras veya bilgisizlik gözlüğü ile baktırıldığında, doğru diye öğretilen ve değiştirilemeyeceği söylenen değerlerin önyargılı bu gözlüklerin çıkarılmasıyla değişebileceğini, Hakikatin algılanmasının mümkün olabileceğini bilmeliyiz.
Bu nedenle bu kitaplarda veya tabletlerde yazılanlardan çok, bunların okunması ve gönül gözüyle anlaşılması gerekir.
Unutmayın! Bizler, bilen değil, arayan ve daima araması gerektiğinin farkında olanlar olmalıyız.
Şimdi gelelim, kitabımıza (12. Gezegen ‘e) artık çok uzun süren bu konuşmayı burada bitiriyorum ve bu kitabı okumayı, Sümerleri tanımayı, onlara inanmayı veya inanmamayı sizlere bırakıyorum.
Konuşmanın özeti şudur; Sümerlerin yaptıkları, yazdıkları, inandıklarını öğrenerek; bilmediklerimizi ve merak ettiklerimizi (İncil Lukas 11/9-13 Matta 7/7de dediği gibi “Dileyin, size verilecek, arayın bulacaksınız, kapıyı çalın size açılacaktır. ”) Biz de aramaya ve bulmaya çalışalım.
Bu çalışmayı sunuşuma son verirken; bundan yıllarca önce Sümerleri inceleyen, Ankara ‘da Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi ‘ni kuran, Sümeroloji bölümünün başına Batı ‘nın en tanınmış bilgini Sayın Benno Landsbenger ‘i getiren; Mustafa Kemal Atatürk ‘ü şükranla anıyor, büyüklüğü karşısında bir kez daha saygıyla eğiliyorum.
Nadir Elibol 25. 10. 2004

Yararlanılan Kaynakçalar 1- Tevrat 2- İncil 3- Quran
4- 12nc gezegen, Zecharia Sitchin, çeviri Yasemin Tokatlı, Ruh ve Madde Yayınları 2004
5- "Tarih Sümer'de Başlar" Samuel Noah Kramer çeviri Muazzez İlmiye Çığ, Türk tarih Kurumu 1998
6- "Sümerler", Samuel Noah Kramer çeviri Özcan Buze, Kabalcı yayınevi 2002
7- “Sümer Dili ve Grameri” I. cilt Sümerceden örnekler, Prof. Dr. Mebrure Tosun ve Prof. Dr. Kadriye Yalvaç, Türk Tarih Kurumu-1981
8- “Evvel Zaman İçinde Mezopotomya” Jean Bottera/Marie Joseph Steve, çevirmen Anita Tatlıer Yapı Kredi Bankası yayınları-2004
9- Nuh Tufanı, william Ryan, Walter Pitiman, çevirmen Dursun Bayrak, arkadaş yayınevi-2003
10- “Gilgameş”, Muazzez İlmiye Çığ, Kaynak yayınları-2002
11- “ İbrahim Peygamber”, Muazzez İlmiye Çığ, Kaynak yayınları-2004
12- “Kuran, İncil ve Tevrat ‘ın Sümer ‘deki kökeni, Muazzez İlmiye Çığ, kaynak yayınları-2004
13- “Tibet İncili”, Çevirmen Doç Dr. Paşa Alioğlu,İtil Yayınları 2004

✔ SÜMER TABLETLERİ ve KUTSAL KİTAPLAR -1

I.Darius’un İ.Ö. 521-486 kendine yaptırdığı mezar ile oğlu I.Kerkes’in İ.Ö. 485-465 Hemedon’da yaptırdığı 3 sütunda, 20’şer satırdan oluşan yazıtı, 1840’da bulunduğunda tarihe ışık tutuyor, yeni bir şeylere başlangıç oluyordu. Araştırmacılara bir söylevin, Persepolis’de üç çeşit yazı ile her biri ayrı dillerde yazılmış olması şaşkınlık yaratıyordu.
Bu eski Pers krallarının dilleri Zerdust dininin kutsal metinlerdeki dile benziyor gibi idi.
Yazıda: İlk sütun, bu eski Farsca denilen bir dil idi, çözülmüştü, I. Darius’un zaferlerinden söz ediliyordu. İkinci sütundaki dil tanınan hiçbir dil ile uzaktan yakından bağlantılı değildi, “medler”e veya “iskitler”e ait denildi ise de, bu dilin Elam’ca olduğu ortaya atıldı. Üçüncü dili çözmek için Babil’de olmak gerekiyordu. Buna önce Asur dili denildi, ancak simetrik babil diliyle birlikte bunun da önceleri Akad dili olduğu anlaşıldı.
1850’lerde Asur bilim doğdu. Tabletler, metaller derken İsa’dan önce 1100’lerde yaşamış kralların yüzlerce satırlık yazıları çözüldü.
1872’de Asur bilimci George Smith elindeki tabletlerde Tufan hikayesini okuyunca Kutsal Kitap Tevrat’ın “dünyanın ilk ve en eski kitabı” olma ayrıcalığı sona erdi. İngiltere ve onu dinleyenlerle her şey altüst oldu.
Bütün Kutsal Kitaplar uzun bir zincirin sadece halkaları idi.
12. Gezegen adlı, Zecharia Sitchin’in 1977 yılında yayınladığı, dilimize 1998 yılında çevrilmiş, günümüzde popüler olmuş kitabını okuduğum sırada, iddialarında sürekli atıf yaptığı Sümer Tablet’lerinden dolayı, inanmakta güçlük çektiğim bazı tablet çevirileri oldu. Beni şaşırtan konular ve cümlelerle karşılaşınca, Sümer tabletleri hakkında araştırmaya başladım. İnancımı etkileyen öyle metinler vardı ki, kutsal kitaplarımızda ki anlatılanlar ile aynı veya benzerdi. Ürkerek, şaşırarak bu kez kutsal kitaplara döndüm. Sümerler ve kutsal kitapları çok az yorum yaparak, yalnızca benzerliklerini ve ilgilerini ortaya koyarak, sizlere aktarmaya ve sizlerle paylaşmaya karar verdim ve bugünkü sunumu hazırladım.
15 ve 16 ncı Rönesans ve reformların yüzyıllarında eski Yunan Uygarlığı’nın pek çok yapıtının Avrupa dillerine tercüme edilmesiyle, Avrupa medeniyeti, karanlıklar içinden kurtulurken; şükran nişanesi olarak ta; Yunan ve Latin Kültürü’nün üstünlüğünü yıllarca dile getirdi ve savundu.
Zaman geçtikçe Yunan Uygarlığı’nın bilgi kaynağının; Orta Doğu vasıtasıyla veya doğrudan Mısır Uygarlığı’ndan oluştuğunu ve geliştiğini farkettiler. Bu kez gözleri Mısır ve Orta Doğu’ya çevrildi. Yıllarca Mısır hiyeroliflerinde metinler çözülmeye çalışıldı, gerçek bilgi kaynağı, gün ışığına çıkmıştı.
Ancak; Avrupalının düşüncesi yine bulanıktı, inanç kaynağı olan, eski ve devamı yeni ahitlerde adı geçen ve bilinmeden ve doğrudan kabul edilen eski uygarlıklar ve şehirler bu kez merak uyandırmaya başladı. İlahiyatçılar ile bilim adamları, bulduklarıyla ya sustu, ya çığlık attı veya/ya şaşırdı, ya da sevindi, ama her şeyi iyice birbirine karıştırdı.
Tevrat Yaratılış 10. Bab/8-12’de “Kuş’un Nemrut adında bir oğlu oldu, yiğitliğiyle yeryüzüne ün saldı. Rab’bin önünde yiğit bir avcıydı, “Rab’bin önünde Nemrut gibi yiğit avcı” sözü buradan gelir. İlkin Şinar topraklarında, Babil, Erek, Akat, Kalne kentlerinde krallık yaptı. Sonra Asur’a giderek Ninova, Rehovat-ir, Kalah kentlerini ve Ninova’yla önemli bir kent olan Kalah arasında Resen’i kurdu. Büyük şehir budur.”
Ne diyordu Tevrat, neresiydi buraları? Asur, Erek, Babil. Bu bölge hakkında İ.Ö. IV ile İ.S. IV yy.larda Herodotos ve Ksenofon, Sicilyalı Diodoros, Yaşlı Plinius ve Straban bir şeyler anlatıyordu. Bu kayıp ülkeler, şehirler nasıl bulunacaktı? Bir zamanlar uygar dünyanın merkezi olan bu yerler nerelerdeydi? Mezopotamya’nın yıkık taşlarının hüzünlü görkeminden bile yoksun harabelerle kaplı bu eski toprakları kim bulacak ve kim inceleyecekti? 1620’de Romalı Pietro Della Valle, 1644’lü yıllarda Fransız Jean-Baptiste Tauernier ve 1770’de Danimarkalı Carsten Niebuhr gibi meraklı gözüpek insanlar Persepolis’te geziyordu. Grek’lerin kıskançlık ve gıpta ile baktığı ve daha sonra yakıp yıktığı Persepolis, o günlerde bilinen ve ilk gidilecek yerdi.
I.Darius’un İ.Ö. 521-486 kendine yaptırdığı mezar ile oğlu I.Kerkes’in İ.Ö. 485-465 Hemedon’da yaptırdığı 3 sütunda, 20’şer satırdan oluşan yazıtı, 1840’da bulunduğunda tarihe ışık tutuyor, yeni bir şeylere başlangıç oluyordu. Araştırmacılara bir söylevin, Persepolis’de üç çeşit yazı ile her biri ayrı dillerde yazılmış olması şaşkınlık yaratıyordu.
Bu eski Pers krallarının dilleri Zerdust dininin kutsal metinlerdeki dile benziyor gibi idi.
Yazıda: İlk sütun, bu eski Farsca denilen bir dil idi, çözülmüştü, I. Darius’un zaferlerinden söz ediliyordu. İkinci sütundaki dil tanınan hiçbir dil ile uzaktan yakından bağlantılı değildi, “medler”e veya “iskitler”e ait denildi ise de, bu dilin Elam’ca olduğu ortaya atıldı. Üçüncü dili çözmek için Babil’de olmak gerekiyordu. Buna önce Asur dili denildi, ancak simetrik babil diliyle birlikte bunun da önceleri Akad dili olduğu anlaşıldı.
1850’lerde Asur bilim doğdu. Tabletler, metaller derken İsa’dan önce 1100’lerde yaşamış kralların yüzlerce satırlık yazıları çözüldü.
1872’de Asur bilimci George Smith elindeki tabletlerde Tufan hikayesini okuyunca Kutsal Kitap Tevrat’ın “dünyanın ilk ve en eski kitabı” olma ayrıcalığı sona erdi. İngiltere ve onu dinleyenlerle her şey altüst oldu.
Bütün Kutsal Kitaplar uzun bir zincirin sadece halkaları idi.
Bu dil ve yazı Mısır hiyerogliflerinde olduğu gibi, belirtilmek istenilen şeyleri temsil edecek resimlerle başlamış olmalıydı. Yoksa yeni bulunan bu dil onlardan önce de varolan ve İ.Ö.5 inci yüzyıllara kadar gelebilmiş başka bir kültürel grubu veya halka mı ait idi? Mezopotamya’da Samiler’den, Babil’lerden, Asur’lardan önce birileri de olabilir miydi? Düşünce yazısının ve bunun sesçil uygulamalarının dayandığı bu dili daha önceden konuşanlar var mıydı ki, bu kitabede yer almıştı.
En uzun yürüyüş bir adımla başlar, artık çalışmalar heyecanlı hale gelmişti. Mezopotamya’nın güneyine ve daha derinlerine kazıların inmesi gerekiyordu. Daha eski ve tamamen farklı bir üslupta olduğu açıkca görülen çok sayıda tablete ulaşıldı. 1905 yılında Francois Thureau-Dangin Sümerce ve Akadcayı tamamen farklı olarak ortaya koydu, tamamen ayrı kökenden bir dilin varlığı, (Sümerce) kanıtlandı. Evet Persepolistedeki üçüncü sütun sümerce idi. İ.Ö. 500’lerde bile yaşayan bir dil idi ve binlerce yıl öncesine aitti.
Şimdi, Musul’dan aşağıda Horsabad, kazılara merkezdi. Güneyde Dicle ve Zap suyunun birleştiği yerde Nimrud Harebeleri vardı. Antik Ninova’ın yerleşim alanı burada sanıldı. Ama burası Tevrat’taki Ninova değildi. Botta tarafında koyuncuk tepesi bulundu, burada Asurbanipal’in sarayı ve kütüphanesi ortaya çıkarıldı.
Bu toprağın derinliklerinde daha eski, tamamen yabancı, bilinmeyen, herkese ve tüm uygarlıklara esin kaynağı olmuş ve kesinlikle kimse tarafından varolduğu düşünülmemiş bir kültür gün ışığına çıkıyordu.
1889-1900 yılları İngiliz, Alman, Fransız arkeologlardan sonra Amerikalılar bölgeyi farkettiler ve onlar da çalışmalara katıldılar. Nippur’un güneydoğusunda en eski, en büyük tapınağa rastladılar. Tanrıların ve insanların hükümdarı ENLİL’e ithaf edilen EKUR tapınağın duvarında;
“ENLİL için, bütün ülkelerin kralı, çok sevgili efendisi, tapınağını desteklemesi için Enlil’in Nippur’a çağırdığı Amarsuena, Ur’un hükümdarı, güçlü kralı, dünyanın dört bir yanının hükümdarı, bu gördüğünüz tapınağı inşa ettirdi, sungularından bal, yağ ve şarap hiçbir zaman eksik olmayacak”
yazıyordu. Amerikalılar, bugün Irak savaşı sırasında Bağdat müzelerinde yaptıkları gibi, telaşla 23.000 tableti hemen Philadelphia Üniversitesi müzesine taşıdılar.
Babil’deki İştar tapınağı, kutsal yol, yüksek duvarlar, tören alanları toprak altında idi. Babilin o ünlü, evrenin hükümdar tanrısı Marduk’a ithaf edilen Eşağil tapınağı, yedi katlı kulesi, burada idi. Kutsal kitaptaki babil kulesi bulunmuştu. Kutsal Kitaplar doğru yazıyordu; şehirler kuleler, tapınaklar, krallar hepsi burada idi ve 1902 müthiş bir yıl idi.
1963-1965 yılında Amerikalılar daha derinlere, daha aşağılara iniyor ve İ.Ö. 2700 yılının edebi eserlerine ulaşıyorlardı.
Almanlarda 1929-1930 Uruk şehrinde (bugünkü Warka) idiler. Onlarda Gökyüzü tapınağına (Eanna tapınağına) ulaştılar. Gökyüzü tanrısı Anu ve ülkenin tümünde her zaman ünlü, zengin ve güçlü Anu’nun kölesi İnanna’ya bu tapınak yapılmıştı, tarih İ.Ö. 3200’lere ulaşıyordu.
İngilizler 1854’den başlayıp 1934’e kadar devam eden kazılarında yine Uruk yakınlarında (bugünkü Tel Mugaiyar) Ay tanrısına Sümerce Nonna ve Akadca’da Sin’e ithaf edilmiş, Ekişnugal Büyük Işık Tapınağı’nı buldular. II Nabukadnezar dönemine kadar inecek yazıt ve tabletlere ulaştılar.
Iraklı arkeloglarda 1946-1949 arasında Eridu’da tanrı Enki/Ea’ya ithaf edilen tapınağını buldular. Tarih İ.Ö. 4000 olmuştu, ayrıca bölgenin onyedi kültür katmanından oluştuğunu ortaya çıkardılar. Asırlar, asırlar geriye gittiler.
Kazılar sürüyor, tarih İ.Ö. 6000’lere iniyordu. Hala bugün Nippur ve Sippar arasında bir yerlerde, daha eski tarihler bu toprakların altında yatıyor.
Amerikalıların; Bağdat’ın 50 km doğusundaki Diyale Vadisi’ndeki, Esunna (bugünkü telasmar) Tutub (bugün haface) Neribtum (bugünkü İsali)deki yarım kalan kazılarında, buldukları gözlüklü, maskeli astronot kılıklı tanrı heykelleri gibi, bu tapınaklarda çıkarılmayı bekleyen pek çok belgeler ve daha eski tarihler yine bu toprakların altında yatıyordu.
Yoksa Amerikalılar, bu kazılarında, Tample Şövalyelerinin Süleyman Mabedi’nde Kabala’daki kutsalları araması gibi, İncil ve Tevrat’dekileri doğrulamak için, kendilerinden önceki kutsal kitapları arıyor olmasınlar? Babil’in yedi ışıklar tapınağı için Nabukadnezar’ın söylediği sözler sakın Amerikalıları çok etkilemiş olmasın?
“Bu yapıyı, Yedi Işıklar Tapınağı’nı, ki Borsippa’nın en eski günlerine kadar uzanır, antik dönemde bir kral inşa ettirdi (…), fakat bunu çatısını yükseltmedi. İnsanlar, Tufan’dan sonra kargaşa içinde bağıraşarak, burayı terk etmişti. Deprem ve yıldırım ham tuğlanın çökmesine neden olmuş, kaplamalardaki pişmiş tuğlanın çatlamasına yol açmıştı; yığmalardaki ham tuğlalar, çökerek tepeleri oluşturmuştu. Büyük Tanrı Marduk, bunu yeniden inşa ettirmek için yüreğimi buna adamamı istedi; yerini değiştirmedim, temellerini de değiştirmedim. Kurtuluş ayında, mutlu günde, kemerler aracılığıyla yığmaların ham tuğlasını ve kaplamaların pişmiş tuğlasını deldim. Daire biçimindeki rampaları ekledim; ismimin ihtişamını kemerlerin frizlerine yazdırdım.” “Kuleyi inşa etme ve çatısını yükseltme işine giriştim; eskiden olduğu gibi olmalıydı, böylece her şeyini yeniden gözden geçirdim ve yeniden inşa ettim; tıpkı eski zamanlarda olduğu gibi olması için, tepesini yükselttim.”
Burası Marduk tapınak alanıydı. Babil kulesi burada yükselmişti. Ne Tevrat’taki (2 krallar Bab 25, Ezra Bab 3, Hezekiel Bab 40-41-42, Daniel Bab 1) gibi göklere erişmişti, ne de tufandan önce veya sonraydı, ama bir gerçek vardı ki; Kule İ.Ö. 1700’lerde Hitit Kralı I. Murşil tarafından yıkılmıştı. Yahudiler Babil’e geldiklerinde kule yıkık durumda idi. Babil Kralı Nabokadnezzar (İ.Ö.604-562) onun için böyle demişti.
Nabukadnezar sanki duvarları yükselen, çatısı olmayan Tevrat’taki gibi (1.krallar Bab 5-6-7, 1. Tarihler Bab 28-29, 2.tarihler Bab 2-3-4-5) Süleyman Mabedini tarif ediyordu! Yahudiler Babil’den dönünce, aynısını yapmaya, yıkılmış Süleyman Mabedini, Marduk Tapınağına benzeterek tekrar ve eskisinden daha güzel yapmaya çalışacaklardı.
Amerikalılar çılgına dönmüşlerdi. Tevrat’ta anlatılanlar tepeler, şehirler birer birer önlerine çıkıyordu. Bir anlamda, hem kutsal kitapta anlatılanlar doğrulanıyor, hem de ilk kutsal kitap olan Tevrat, kendinden öncekilerinin benzeri durumuna düşüyordu. Grek ve Roma’nın edebi şaheserlerinin esin kaynağı, Akkad, Hurri, Hitit, Kadim yakındoğu, Babil ve Asur iken; artık onların da Sümer orijinallerinin çevirileri veya versiyonları olduğu anlaşılıyordu. Gök cisimleri ve fenomenleri, yıldız listeleri, gezegen hareketlerinin hesaplanması, Asurbanipal’ın Ninova’daki kütüphanesinden çıkan 25.000 adet Sümer tabletinde anlatılıyordu.
Bunlar 1900’lerde çıkarılanlar Philadelphia Üniversitesi’ne götürülmemiş miydi? Eksik ve aranan parçalar Bağdat’ta müzede değil miydi? Bağdat’ı işgal etmek için Saddam, Petrol, Kuveyt, Kürtler pek çok sebep ileri sürülmüştü ama, kimse Bağdat müzesini talan ediyor gözükenlerin CIA görevlileri olduğunu düşünmüyordu! Kimse ABD’nin göksel ziyaretler veya araştırmalar için en uygun ve bilinen yerin geçmişte olduğu gibi buralar olduğunu anlamıyordu. Müzeden talan edilen ve çalınanların hiçbirinin satıldığını duydunuz mu?
…………&…………
Ve şimdi Profesör Samuel Nauh Kramer’in ünlü eseri “Tarih Sümer’de Başlar”ı dilimize kazandıran büyük sümerolog Muazzez İlmiye Çığ Hanımefendinin düşüncelerinden ve çevirdiği tabletlerinden bazı özetler sunmaya çalışalım.
Önce Sümerlerin insanlığın ilk yaradılışı ve evren hakkında bilgilerine göz atalım;
Kimin bu evreni yarattığı, nasıl geliştiği araştırılmaksızın “en eski bir ulu deniz” “Kaos” olduğunu, ondan öncesine bakmadan ve “ilk neden” ve “hareket eden güç” olarak başlangıcı düşündüklerini, evrenin sonsuzluğunu, bugünkü sayısı ile güneş sistemimizi gözlediklerini, gezegenlerin ilişkilerini, hareketlerini, uzaklıklarını net ve doğru olarak bildiklerini görüyoruz.
Onlar; herhangi bir kanıtlamaya dayanmadan insan gibi, fakat insan üstü ve ölümsüz, bununla beraber ölümlülerin gözüne görünmeyen, çok iyi düzenlenmiş planlara ve evvelce yazılmış kanunlara göre evreni yöneten ve kontrol eden bir gurup Gök’ten gelmiş canlı yaratıklardan oluşan bir tanrılar aleminin varlığını kabul etmişlerdi.Bu insanlaşmış fakat insanüstü varlıklara, evrenin belirli bir bölümü önceden konulmuş kaide ve kurallara göre idare edilmek üzere bırakılmıştı. Bu yaratıkların her biri ayrı ayrı gök, yer, hava, su, rüzgar, dağlar, tarlalar, şehirlerden sorumlu idi ve oraları kontrol ediyordu. Hepsinin başında da onları yöneten tek bir görünmez tanrı vardı, onlara göre.
Böyle düşünüyorlardı, böyle yazıyorlardı. Muhakkak insan gibi olan bu varlıkları bazılarını kendi gözleriyle görmüş olmalılardı ki; bunları tabletlere çizip, yazıyorlardı.
Bu yaratıkların gözetlediğine, nezaret ettiğine, denetlediğine, önderlik ettiklerine inanıyorlardı. Bu insanın yaşam süresine göre ölümsüz gözüken (daha uzun yaşayan) bu yaratıkların en önemlileri yani “kaderleri tayin eden”ler, onlara göre yaratıcı yedi tanrı idi, diğerleri 50 büyük tanrı ise yaratıcı olmayan idiler.
Yaratıcı olanların içinde de; gök, yer, deniz ve hava tanrısı olarak kabul edilen bir dörtlü grup vardı ki; bunlar günümüze kadar gelen Haç işaretinin kaynağını oluşturan dörtlü idi. Eberhard Schrader tarafından 1872 yılında yayınlanan “Eski Eserler ve Eski Ahit” adlı büyük çalışması buna dikkati çekiyor, bize “Babel und Bibel” yani “Babil ve İncil” çağrışımı yaptırıyordu.
12. Gezegen, Marduk; Sümer’in dinsel inançlarının ve astronomisinin bel kemiği idi. Tanrılar gezegeninin, geçiş gezegeninin piktografik işareti, hem “Anu”, hem de “ilahi” anlamına gelen alt ve sol uçları kapalı hac idi, daha sonra sami dillerinde “işaret” anlamına gelen “Tav” kelimesi olan, haç idi, bize bir şey çağrıştırıyor değil mi?
Yaratıcıların tanrısal kanunlarını ifade eden, anlatan “Me” dedikleri kutsal kanunların; Yaratıcının planlarına uygun şekilde sonsuza dek işlemesi için konulan bir dizi kaide ve düzenlemeleri kapsadığına inanıyorlardı, sanki bugün bizim inandığımız kutsal kitapları tarif ediyorlardı.
Su-il-La Metni (dua metni)nin;

“7-8- Sen, senin sözün uzak gök, kapalı yerdir. Hiç kimse içine bakamaz.
9-10- Sen, senin sözünü kim kavrayabilir. Kim eş olabilir, benzeyebilir.
11-12- Bey, gökyüzünde beylikte, yeryüzünde üstünlükte, Tanrılar arasında kardeşi olan karşıt sana yoktur.
13-14- Krallar kralı, yüksek. O’nun farzıyla hiç kimse eşit olamaz. O’nun tanrılığına hiçbir tanrı benzemez.”

Bunlar nasıl ifadeler idi, Tanrı’nın tek olduğunu, Sümerlerin Tanrılar dediklerinin de, bu Tanrı’nın uygulayıcıları olduğunu anlıyorduk. Tıpkı Kuran’da anlatılan gibi;

112 nci İHLAS Suresi;

“1-De ki “o, Allah bir tektir, eşi ortağı yoktur.”
2- Allah samettir.
3- Kendisi doğurmamıştır ve hiç kimse tarafından doğurulmamıştır.
4- Hiçbir şey ona denk değildir.

34 nci SEBE Suresi;

“1- Hamd, göklerde ve yerde ne varsa, kendisinin olan Allah’a mahsustur. Ahirette de hamd onundur. O hakimdir. Yeğane hüküm ve hikmet sahibidir. Her şeyden haberdardır.

O, yere gireni ve yerden çıkanı, gökten ineni ve göğe yükseleni hep bilir. O, çok merhametlidir, çok bağışlayıcıdır.
…Göklerde ve yerde zerre miktarı hiçbir şey O’ndan ilminden gizli kalmaz. Bundan daha küçük ve daha büyük ne varsa hepsi muhakkak ki levh-i mahfuzda yazılıdır.”
1 inci Fatiha Suresi’nde;
1- Rahman ve rahim olan Allah’ın adıyla
2-Hamd alemlerin rabbi Allah’a mahsustur.

O; rahmandır, rahimdir.
Ceza gününün malikidir.
(Rabbimiz) Ancak sana kulluk ederiz ve yalnız senden medet umarız.
Bize doğru yolu göster.
Kendilerine lütuf ve ikramda bulunduğun kimselerin yolunu; gazaba uğramamış ve satmışların yolunu değil.
…………..&………….

Enki, bayram sofrasında içkiyle keyifleri yerine geldikten sonra; kızı İnanna’ya tanrısal kanunları emanet ediyor
“Benim gücüm adına, gücümün adına,
Kutsal İnanna’ya, kızıma, tanrısal kanunları hediye edeceğim.”



O zamanın Kutsal Kitabını hediye ediyordu. “Me”leri, kutsal programı İnanna’ya vermişti, ancak hemen geri ister. (Bu ilerde Meryem ile Tanrının ilişkilerine inananların yaşanmış sandıkları mıydı? Yoksa Süleyman ile Saba melikesi Belkıs aralarında geçen olayın benzeri mi idi.) İzleyelim bakalım :

Uruk’un koruyucu tanrıçası İnanna kendi kentini daha iyi duruma getirmeyi ve böylece kendi şan ve şerefini yükseltmeyi çok ister. Bunun için o, “tanrıların tam kalbini bilen” bilgeliğin beyi, Enki’nin oturduğu dipsiz su Abzu’nun bulunduğu Sümer’in kültür merkezi Eridu’ya gitmeye karar verir. Enki’de bulunan bütün tanrısal kanunlar ve kuralları güzellik veya hile ile ele geçirir ve ülkesi Uruk’a götürürse, kendisinin şanına erişilemeyecektir.

Enki habercisi İsimud’u çağırarak şöyle söyledi.

“Gel habercim İsimud, söyleyeceklerime kulak ver,
Sana bir kelime söyleyeceğim sözümü tut.
İnanna, yapayalnız adımlarını Abzu’ya doğrulttu.
Ona içmesi için aslanın yüzünde bira ver
Kutsal masada, gökyüzü masasında.”

İnanna ve Enki bayram sofrasına otururlar. İçki ile keyifleri yerine gelince ENKİ;

“Benim gücüm adına, gücümün adına,
Kutsal İnanna’ya kızıma tanrısal kanunları hediye edeceğim” der.
Bunun üzerine uygarlığın kültürel temellerini teşkil eden 100’den fazla Tanrısal Kanunu’nun hepsini birden İnanna’ya hediye eder. İnanna, Me’leri gökyüzü sandalına doldurur, bu değerli yükle Uruk yoluna koyulur. Enki Me’lerin yerlerinde olmadığını görünce, İsimud’a sorar. İnanna’ya hediye ettiğini öğrenince çok üzülür ve ne pahasına olursa olsun, İnanna’nın durdurulmasını ve Me’lerin geri getirilmesini ister.

İsimud İnanna’yı görünce;

“Kralım bana dedi ki;
Enki bana dedi ki;
İnanna Uruk’a gitsin
Fakat gök kayığını bana Eridu’ya geri getir”

✔ Smith; Tanrı ‘nın sözcükleri olduğu varsayılan İncil ‘deki tufan öyküsünün, daha da eski bir zamanda yazılmış yabancı bir söylencede anlatılan öyküye nasıl bu denli benzeyebildiğini düşünüp durdu. Bu, İsrailoğulları ‘nın Babil ‘de tutsakken duymuş oldukları bir öyküyü ödünç aldıkları anlamına mı geliyordu? Yoksa gerçek tufan tarih öncesinde meydana gelmiş ve çok sayıda değişik kültürün sözlü geleneğinde bağımsız olarak korunmuş çok önemli bir olay mıydı?
Her ne ise; buna en iyi cevabı, George Smith ‘in araştırmalarını geliştiren Charles Leonard Woolley verecekti. 1922 yılında başlayan ve 12 yıl süren El Mukayyer höyüğündeki British Museum için yaptığı kazıda
“Söylencelerden tarih yazmaya çalışmamız gerekmiyor, ama uydurulmuş ya da inanılmaz olan çoğu söylencenin altında, gerçeğe ilişkin bir şeylerin gizlendiğini de varsaymalıyız”
diyordu ve ekliyordu
“Burası Kaldelilerin UR şehridir. ” Ebu Şahreyn ‘de İncil ‘deki Eridu şehridir” diyordu.
VIII
Şimdi Sümerlerin dediği gibi bir de “Dönüşü olmayan memlekete” gidelim, “büyük aşağı”, “büyük yukarı” neymiş, ona bakalım. Yunanlıların yer altı tanrısı Hades ‘i, İbranilerin Şeol ‘u, Sümerler ‘de “Kur” idi. Oraya yalnız “ölülerin gölgesi” giderdi. (Burası sakın ruhun yükseldiği yer olmasın) oraya gidebilmek için özel bir sandalcının sürdüğü bir sandal ile ve insanı yutan bir nehirden geçmek gerekiyordu? (bu nehir Kuran ‘daki sırat köprüsüne mi benziyor) Yunanca ‘da bu nehirin adı “styx”, kayıkcı da “charon” idi, aşağıda ki Sümerlerin aynı metnini, Mısır ‘da Ölüler Kitabı ‘nda da okuyacağız.
Kral Ur-Nammu öldükten sonra Kur ‘a geliyor, yedi yer altı dünyası tanrısına hediyeler veriyor, sonra yer altı dünyasının yazıcısına kendisine yardım etmesini sağlamak için hediyeler veriyor, ancak 7 ve 10 gün sonra karısı ve çocuğunun ağıtlarını duyunca çok özel durum olarak geçici olarak yeryüzüne çıkarılıyor (Tıpkı Tevratta Samuel ‘in ilk kitabının bölüm 28 ‘inde Kral Saul ‘un isteği üzerine peygamberin gölgesinin Şeol ‘den (cehennemden) çıkarıldığı gibi, tıpkı Tevrat, İncil ve Kuran ‘da ölümden sonraki yaşam ve dirilmenin anlatıldığı gibi)
IX
Sümer ‘in Yüksek Mahkeme ‘sinde (Sippar) Utu ‘yu (güneş tanrısını) yargılarken; söylenen; (Hamurabi tabletlerinden) sözlere göz atalım;
“Rakibine kötülük yapma,
Sana kötülük yapana iyilikle karşılık ver.
Düşmanını adalete bırak. . .
Kalbinin kötülüğe meyletmesine izin verme. . .
Sadaka için dilenene, yemesi için yemek, içmesi için şarap ver. . .
Yardım sever ol, iyilik yap”.
Bu sözler İncil Matta 5. Bab;
5- “Ne mutlu yumuşak huylu olanlara. . .
6- “Ne mutlu doğruluğa açıkıp susayanlara”
7- “Ne mutlu merhametli olanlara”
8- “Ne mutlu yüreği temiz olanlara”
9-“Ne mutlu barışı sağlayanlara”
2 - “Ne mutlu doğruluk uğruna zulüm görenlere”
39- “. . . kötüye karşı direnmeyin, sağ yanağınıza bir tokat atana, öbür yanağınızı da çevirin”
42- “Sizden bir şey dileyene verin, sizden ödünç isteyeni geri çevirmeyin. ”
44 “Ben size diyorum ki, düşmanlarınızı sevin. ”
6. Bab;
3- “Siz sadaka verirken, sol eliniz sağ elinizin ne yaptığını bilmesin”
diyen İsa ‘nın dağdaki vaazına benzemiyor mu?

Peki Tevrat ‘ta, Tanrı Kaldelilerin Ur ‘undan çıkan Hz. İbrahim ‘e gelecekteki İbrani nesillerinden konuşurken; yıldızlara bak demiyor muydu? Kaldeli Grek ‘cede “yıldız gözleyen” demek değil miydi? Kalde ‘nin gök bilimci rahipleri Sümer ‘in “yazılı formüllerinden”, “müdahele edilemeyen, belirlenmiş bazı sabit aritmetik şemalarından” yararlanmamışlar mıydı? Ve Sümerlerin pek çok işlem metinleri halen çözülemedi, çok üstün astronomik ve matemetik bilgisine sahiplerdi. Bugün kullandığımız takvim Asur Babil ile İbranilere ulaşmışsa ve İbrani Takvimi denilmekte ise de; bugünkü hatasız takvimimiz Sümerlere ait değil miydi? Nippur ‘un Enlil tapınağı merkezindeki takvim değil miydi?
XI
Einstein ‘ın “Tanrı zar atmaz!” sözü ne kadar ilginç! Sıralı mı? Düzen ve intizam içinde mi? Yoksa, her şey belirli mi? O halde gelecek önceden bilinen, belirlenmiş mi? Yoksa bizim zamanlamamız içinde dün dediğimiz, bir başkaları için bugün veya diğerleri için de yarın, gelecek mi? Milyonlarca yıl önce sönmüş bir yıldızın ışıklarını, bugün gördüğümüz gibi, onlar için çok eskiler bize bugün mü? Yoksa Sümerliler doğru mu söylüyorlardı? Tanrıları uzun yıllar yaşayanlar mıydı da, onlara ölümsüz diyorlardı. Yoksa Tanrılar uzak yarından gelip, yarını yaşayıp, Sümerlilerin bugününü mü görmüş oluyorlardı da, Sümerler onlara tabletler, belgeler sunuyorlar, bu aciz insanoğlunu şaşırtıp, onu kendilerine hayran bırakıp, ibadet ettiriyorlar, gülüp eğleniyorlar mıydı?
Tevrat ‘ta İşa ‘ya (41ncı bab, 23 ayette) şöyle diyordu:
”Bundan sonra olacakları anlat ve biz dehşete düşeceğiz ve bunu birlikte gözlemle”
“Geleceği görmek için geçmişe bakmak lazım”
Derken; olmuş olanlar, bazıları için olacak olan konumunda mı idi? Sümerlerin tanrıları için yaşanmış olanlar, Sümerlilerin yaşayacakları mı idi ki, zavallı insanlar söylenenlere ve olanlara şaşırıp hayran kalıyordu.
Peki Sümerliler tarihten kalktıktan sonra İbraniler ortaya çıkmıştı da, İbraniler üzerinde nasıl derin etki yaratmıştı? Sümer ‘ler bu görevlerini, Kenani ‘ler, Asur, Babil, Hitit, Hurri ve Arami ‘lerin komşuluğuyla, aracılığıyla yapmış olabilir miydi?
Burada hem ilk anlaşılan
“NE TEVRAT ‘IN İLK KİTAP OLUŞU, NE KURAN ‘IN SON KİTAP OLUŞU”dur.
“BUNLARIN VE ÖNCEKİLERİN BİR ZİNCİRİN HALKALARI OLDUĞU”dur. “BİRBİRİNE NE KADAR BENZER VE BİRBİRİNDEN NE KADAR ETKİLENMİŞ OLDUKLARI”
dır.

Bu son cümleler, biz bilmeyenler için hemen mantıklı ve doğru gelebilir. Ben kutsal kitapları asla inkar etmiyorum, küçümsemiyorum. Son üç kitabın zaman, mekan ve kültür olarak yüzyıllarıyla birbirini etkileyebilirliği düşünülebilir, ama Onlardan öncekilerin 1000 yıllarca toprak altında saklı iken; onları etkilemesi pek mümkün değil gibi geliyor. Sümer tabletleri en son kitap Kuran ‘dan 1300 yıl sonra gün ışığına çıkmıştır.
Burada anlaşılması gereken iki durum vardır. Sümerlerin ilk tabletlerinin 1900 ‘lü yıllarda gün ışığına çıkarıldığı düşünülürse, birincisi aynı anlatım tarzı, aynı hikâyeler, bu benzer kutsal kaideler ve insani kuralların, Sümerlerin dediği gibi bir elden çıktığı ve Tanrısal olduğu veya ikincisi, Ahit metinlerinin orijinal Sümer kaynakların bir özeti ve kopyası olduğudur.

✔ VI
Enki yine birgün kendi ekmeklerini temin etmekte güçlük çeken dişi tanrıların yakarışları üzerine; ( Bu tablette Louvre Müzesi ndedir)
“Ey oğlum, yatağından kalk. . . bilgini kullan,
Tanrılara iş yapacak yaratıklara şekil ver
Onlar kendilerini iki misli çoğaltsınlar” deyişleriyle Enki;
“Ey annem, ismini vereceğim yaratık oldu,
Onun üzerine tanrıların görüntüsünü koy.
Dipsiz suyun çamurunun özünü karıştır.
O bir insan. . . ”
Enki tekrar çamura şekil verdi, bu kez;
“Elinin yarattığının kaderini kararladım. Ona, yemesi için ekmek verdim,
Benim elimin şekil verdiğinin kaderini kararla ve ona yemek için ekmek ver”
Dedi ve insana soluk verildi.
Bunlar bize bir şeyler hatırlatıyor mu? Ademin çamurdan yapıldığına dair kutsal kitaplardaki sözleri ?
Çamurdan yapılan Adem ile Sümerce ‘de “Tİ ” kaburga anlamına gelen kaburga kemiğinden yapılan dişi Havva ‘nın hikayesine de benziyor değil mi?
TEVRAT YARADILIŞ
2 Bab/7 ‘de “Rab Tanrı Adem ‘i topraktan yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi. Böylece Adem yaşayan varlık oldu. ”
2/21 “Rab Tanrı Adem ‘e derin bir uyku verdi, Adem uyurken, Rab tanrı onun kaburga kemiklerinden birini alıp yerini etle kapadı. ”
2/22 “Adem ‘den aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaratarak onu Adem ‘e getirdi. ”
2/23 “Adem , “İşte bu benim kemiklerimden alınmış kemik, etimden alınmış ettir” dedi. O ‘na kadın denilecek, çünkü o adamdan alındı”
3. Bölüm 20 ‘de “Adem karısına Havva adını verdi, çünkü o bütün insanların annesiydi”
Tevrat ‘taki bu “bütün yaşayanların annesi ” Havva ile Adem ‘in konusu, yoksa, Ana Tanrıça Ninhursag ile Enki ‘nin ilişkisinden mi doğdu?
Enki ‘nin hasta organı kaburgasının adı Sümerce ‘de “Tİ” idi. Ninhursag ‘ın kaburgayı iyileştirmesi sırasında;
“Kardeşim neren ağrıyor?
Kaburgam ağrıyor”
Tanrıca Ninti ‘yi (kaburganın hanımı/yaşatan hanım) doğurdum senin için ”
Demesindeki Sümer dilinde, “kaburganın hanımı ” anlamına da gelen, “yaşatan hanım ” anlamından mı gelişmişti.
Yoksa; Tevrat ‘ta “Hayat veren kadın” Havva ‘nın Adem ‘in kaburgasından yaratılmış olması, Kuran ‘da Adem ‘in yaratılıp sonra ona eş olsun diye Havva ‘nın Adem ‘in kaburga kemiğinden yaratılmış olduğu söylemine benzemiyor mu?
NİSA SURESİ 4/1;
“Ey insanlar, sizi bir tek candan Adem ‘den yaratan, o candan da eşini Havva ‘yı yaratan ve ikisinden bir çok erkek ile kadınlar türeten Rabbinizden korkun”
Derken, NİSA yani kadın kelimesini kullanır, aynı kelime NİSA bu kez Tevrat ‘ın Tekvin Bölümü 2 Bab 22. ayetinde;
“ve Rab Allah adamdan aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaptı ve onu adama getirdi . ”
2/23 ‘de; “ve adam dedi, şimdi bu benim kemiklerimden kemik ve etimden ettir; buna NİSA denilecek çünkü o insandan alındı. ”

VII
Şimdi Enki ve Ninhursag ” efsanesini ve onun tabletini inceleyelim. ( 278 satırlık şiir şimdi Louvre Müzesi ndedir. )
“Dilmun (İran ‘ın güneybatısında olabilir) saf, temiz parlak bir şehirdi. Yaşayanlar hastalık ve ölüm bilmezlerdi. Ancak orada (su) eksikti. Enki güneş tanrısı “utu ”ya oradan tatlı su çıkarmasını söyledi. Dilmun meyve bahçeleri, yeşil tarlalar ve çayırlarla doldu. Ana tanrıça Ninhursag 8 bitki filizlendirdi. Enki bu filizleri birer birer yedi. Ninhursag buna çok kızdı ve Enki ‘yi ölümle lanetledi. Enki ‘nin sağlığı bozuldu 8 organı hastalandı, büyük tanrılar Tilki ‘den tanrıca Ninhursag ‘ı bulmasını istediler. Ninhursag Enki ‘yi affetti iyileştirdi. ”
TEVRAT YARADILIŞ 2. BAB ;
6 - “Yerden yükselen buhar bütün toprakları suluyordu”
8- “Rab Tanrı Doğu ‘da, Aden ‘de bir bahçe dikti,. . .
9 “Bahçede iyi meyve veren türlü türlü güzel ağaç yetiştirdi. Bahçenin ortasında yaşam ağacıyla iyiyle kötüyü bilme ağacı vardı. Aden den bir ırmak doğuyor, bahçeyi sulayıp orada dört kala ayrılıyordu”
15 - “Rab Tanrı Aden bahçesine bakması, onu işlemesi için Adem ‘i oraya koydu. ”
16 - “O ‘na bahçede istediğin ağacın meyvesini yiyebilirsin diye buyurdu”
17 - “Ama iyiyle kötüyü bilme ağacında yeme, çünkü ondan yediğin gün kesinlikle ölürsün ”
3. BAB
6 - “Kadın. . . meyveyi koparıp yedi, yanındaki kocasına verdi o da yedi. ”
17 - “Rab Tanrı Adem ‘e yaşam boyu emek vermeden yiyecek bulamayacaksın. ”
19 - “Toprağa dönünceye dek ekmeğini alın teri dökerek kazanacaksın”
23 - “Böylece Rab Tanrı , yaratılmış olduğu toprağı işlemek üzere Adem ‘i, Aden bahçesinden çıkardı ”
Dilmun ; Tevrat ve İncil ‘deki cennet Aden Bahçesi idi, Kuran ‘da ki Aden bahçesi de burası idi.
Peki, Tufan hikayesinin Tevrat ‘ın bir öyküsü olmadığı Babil Gılgamış Destanı ‘nın onbirinci tableti bulununca anlaşılması ilginç değil mi? George Smith ‘in 1872 ‘deki Tufan tableti ile Tevrat ‘ın dünyanın ilk ve en eski kitabının olmadığını söylemesi müthiş değil miydi?
Smith ‘in tabletlerinde Gılgamış destanındaki evini dağıtması ve bir gemi yapmasının istediği suruppaklı adam, Sümer Tufan ‘ının Babil versiyonu değil miydi?
Sümerlerin Tufan tabletinde; bir tanrı, diğerine insanları felaketten yok olmaktan kurtarmayı istediğini, insanların da buna karşılık kendilerine şehirler kuracağını ve ibadet edeceğini söylüyordu.
Kral Ziusudra , dindar, tanrı korkusu bilen, rüyasında devamlı tanrısal bildirmeler (vahiyler) alan bir kraldır. Duvarın arkasında tanrıları dinliyordu;
“Sol tarafımdaki duvarda durarak.
Duvardan sana bir söz söyleyeceğim, sözümü tut.
Kulak ver benim söylediklerime;
Bizden. . . bir tufan kult merkezlerini kaplayacak,
İnsanlığın tohumunu yok ederek.
Tanrılar meclisinin sözü kararıdır.
An ve Enlil ‘in emreden sözüyle,
Krallığı, hükümdarlığı son bulacaktır ”

✔ Sümer tabletlerinde MARDUK VE ŞARRU-KİN SAVAŞIYOR

Enlil tarafından güçlendirildi Şarru-kin; İnanna kendi ışıltı silahlarıyla eşlik ediyordu onun savaşçılarına. Aşağı Deniz’den yukarı Deniz’e dek tüm topraklara boyun eğdirdi, dördüncü bölgenin sınırında, burayı korumaları için birliklerini yerleştirdi. Temkinli bir gözle izledi Ra daima İnanna ve Şarru-kin’i, derken bir şahin gibi kurbanının üstüne atıldı. Marduk’un göğe uzanan kuleyi inşa etmeye kalkıştığı yerden, o kutsal topraktan geçip Agade’ye dek ilerlemişti Şarru-kin, göksel parlak nesne oraya dikilecekti.

BABİL KENTİ YENİDEN KURULUYOR

Öfkeye kapılan Marduk birinci bölgeye saldırdı, Nabu ve takipçileriyle birlikte kulenin mekanına geldi. Bu kutsal toprağın tek sahibi benim, tanrıların kapısı benim tarafımdan kurulur. Hiddetle böyle buyurdu Marduk, takipçilerine nehre doğru dönmeleri talimatı verdi. Kulenin yerine su bentleri ve duvarlar diktiler; Marduk için Esagil’i, en üstün tanrının evini inşa ettiler.

Babasının onuruna Babili adını verdi Nabu buraya, tanrıların kapısı anlamına. Edin’in tam ortasında, birinci bölgenin göbeğinde Marduk kendini kabul ettirmişti. İnanna’nın öfkesi dur durak bilmez oldu; silahlarıyla ölüm saçtı Marduk’un takipçilerine. İnsan kanı, Dünya üstünde hiç görülmemiş biçimde aktı nehirler gibi. Nergal, erkek kardeşi Marduk’u görmek için geldi Babili’ye.

NERGAL’DE MARDUK’U İKNA EDİYOR

Babili halkı için onu ikna etmeye çalıştı oradan ayrılmaya: Gel de gökyüzünün gerçek işaretlerini barış içinde bekleyelim, dedi Nergal erkek kardeşine. Ayrılmaya razı oldu Marduk, gökleri gözlemlemek için diyardan diyara dolaştı. İkinci bölgede Ra, Amun ( Yada Amon) olarak bilinegeldi,görülmeyen anlamına. İnanna bir süre için yatıştı; Şarru-kin’in iki oğlu barışçıl ardıllardı.

BU SEFER DE İNANNA RAHAT DURMUYOR

Sonra Agade tahtına Şarru-kin’in torunu çıktı; Naram-Sin denildi adına, Sin’in sevdiği anlamına. Birinci bölgede değildi Enlil ve Ninurta; okyanuslar ötesindeki diyarlara gitmişlerdi. İkinci bölgeden uzaktaydı Ra; Marduk olarak yolculuk etmekteydi başka topraklarda. Tüm gücü eline geçirme şansını yakaladığını hayal etti İnanna. Tüm ülkeleri ele geçirmesini emretti Naram-Sin’e.

Magan ve Meluhha’ya, Marduk’un hakimiyet bölgesine saldırması talimatını verdi Naram-Sin’e. Naram-Sin Dünyalılardan oluşan bir orduyla dördüncü bölgeden geçip kutsala saygısızlık günahını işledi. Magan’ı istila edip mühürlenmiş Ekur’a, dağa benzeyen eve girmeye yeltendi. Kutsala karşı saygısızlık ve ihlaller Enlil’i çok ama çok öfkelendirdi; Naram-Sin ve Agade’yi lanetledi: Bir akrebin sokmasıyla öldü Naram-Sin, Enlil’in emriyle yok edildi Agade. Bin beş yüz Dünya yılı sayıldığında oldu bütün bunlar.

KAOS DEVAM EDİYOR

Şimdi bu, bir görümde Galzu tarafından Enlil’e verilen kehanetin ve Marduk’un herkese üstün oluşunun ve bir insanın bir afetten sağ çıkmaya karar verişinin hikayesidir. Marduk, Amun haline geldikten sonra ikinci bölgedeki krallık dağıldı, kargaşa ve karmaşa hakim oldu. Agade yok edildikten sonra, birinci bölgede kargaşa ve karmaşa hüküm sürdü. Birinci bölgede krallık sallantıdaydı; tanrıların şehirlerinden insan şehirlerine gidip gelmekteydi.

Unug-ki, Urim ve Kişi, İsin ve çok uzaktaki yerler arasında el değiştirmekteydi. Derken, Anu’ya danışan Enlil krallığı Nannar’ın ellerine teslim etti. Toprağında hala göksel parlak nesnenin dikili olduğu Urim’e krallık üçüncü kez bahşedildi. Urim’de bir adil çobanı kral olarak atadı Nannar; Ur-nanmu’ydu adı. Ülkede eşitlik sağladı Ur-nanmu, şiddet ve çekişmelere son verdi, tüm topraklara geri döndü bolluk.

GALZU ENLİL’İN RÜYASINA GİRİYOR

Tam o günlerde bir gece vakti bir rüya görüm gördü Enlil: Bir adamın sureti göründü ona, ışıl ışıl ve gökler gibi parlayan biriydi. Yaklaşıp Enlil’in yatağının başında durunca ak saçlı Galzu’yu tanıdı Enlil. Sol elinde lacivert taşından bir tablet tutuyordu Galzu, üstüne yıldızlı gökler çizilmişti. Gök on iki takım yıldızın işaretine bölünmüştü, sol eliyle bunları işaret etti Galzu.

Boğadan koça doğru işaret etti ve bunu üç kez tekrar etti. Sonra rüya görümde konuştu Galzu ve Enlil’e şöyle dedi: İyiciliğin adil dönemini izleyecek kötülük yapılıp kan dökülen bir dönem. Üç göksel hissede Marduk’un koçu Enlil’in boğasının yerini alacak. Kendisini en üstün tanrı olarak görüp hakimiyetini ilan eden kişi Dünya’yı ele geçirecek. Daha önce görülmemiş bir afet, Kısmet’in emrettiği gibi, yaşanacak!

Tufan zamanında yapıldığı gibi, adil ve layık bir adam seçilmeli. Onun ve onun soyunun sayesinde, her şeyin yaratıcısının istediği gibi, uygar insan korunacak! Böyle dedi ilahi elçi Galzu rüya görümde Enlil’e. Gece vakti gördüğü bu rüya görümden uyandığında Enlil, hiç bir tablet yoktu baş ucunda. Gökten gelen bir kehanetmiydi bu yoksa tüm bunları yüreğimden mi geçirdim, diye merakla sordu Enlil kendi kendine.

ŞİMDİDE TERAH VE OĞLU İBRAHİM’İ SÜMERLERDEN DİNLEYELİM

Ne Nannar’ın da aralarında olduğu oğullarına anlattı bunu, ne de Ninlil’e söz etti rüya görümden. Nibru-ki tapınağındaki rahipler arasındaki göksel alimleri sorup soruşturdu Enlil. Baş rahip ona, bir kehanet rahibi olan Tirhu’yu ( İbrahim’in babası, Tevratta Terah diye geçer) salık verdi. Arkabad’ın torunu Ibru’nun (Bu gün İbrani diye kullanılan kelimenin kökü budur ) soyundandı; Nibru-ki rahiplerinin altıncı neslindendi adam.

Urim krallarının kızlarıyla kraliyet düğünleri yapardı bu soy. Toparlanıp Nannar’ın Urim’deki tapınağına git ve göksel zamanı belirlemek için semayı gözle: Bir göksel hissenin hesabı yetmiş iki Dünya yılıdır, üç hissenin geçişini dikkatle kaydedesin! Böyle dedi Enlil rahip Tirhu’ya; kehanet edilen zamanı sayıp bildirmesini istedi. Enlil bu rüya görümü ve haber verdiği şeyleri derin derin düşünürken, Marduk ülkeden ülkeye gitmekteydi.

Kendisinin en üstün olduğunu anlatmaktaydı halka, davası için takipçiler toplamaktaydı. Yukarı deniz ülkelerinde ve Ki-engi’ye sınırı olan ülkelerde Marduk’un oğlu Nabu kışkırtıyordu halkı; dördüncü bölgeyi ele geçirmekti planı. Batıda yerleşenler ile doğuda yerleşenler arasında çatışmalar olmaktaydı. Savaşçılardan ordular kurdu krallar, kervanlar yola çıkmaz oldu, şehir duvarları yükseltildi.

ENLİL GALZU’NUN SEÇİLMESİNİ İSTEDİĞİ ADAMIN İBRAHİM’İN SOYU OLDUĞUNU DÜŞÜNÜR

Gerçekten çıkmakta Galzu’nun söyledikleri! diyordu Enlil kendi kendine. Enlil bakışlarını, değerli bir soydan gelen Tirhu ve oğullarına çevirdi: Galzu’nun işaret ettiğine göre, seçilmesi gereken adam bu, dedi Enlil kendi kendine. Rüya görümü açık etmeden Nannar’a, şöyle dedi Enlil oğluna: Arbakad’ın geldiği şu nehirler arasındaki ülkede Urim gibi bir şehir kur ki, sen ve Ningal için Urim’den uzakta bir ev mesken olsun burası.

Tam ortasına bir tapınak türbe kur ki, başına rahip prens Tirhu’yu ( Terah) atayasın! Babasının sözüne itaat eden Nannar, Arbakad’ın ülkesindeki Harran şehrini kurdu. Şehrin tapınak türbesine baş rahip olsun, diye Tirhu’yu ve ailesini oraya gönderdi. Kehanette bildirilen üçten iki göksel hisse tamamlanınca Harran’a gitti Tirhu. Tam o sırada Urim’in neşesi, Ur-Nammu batı topraklarında arabasından düşüp öldü.

( Yaratılış; 11- 27- Terah soyunun öyküsü; Terah Avram, Nahor, ve Haran’ın babasıydı. Haran’ın Lut adında bir oğlu oldu. 28- Haran, babası henüz sağken, doğduğu ülkede, Kildaniler’in Ur kentinde öldü. 29- Anram’la Nahor evlendiler. Avram’ın karısının adı Saray, Nahor’unkinin adı Milka’ydı. Milka Yıska’nın babası Haran’ın kızıydı. 30- Saray kısırdı, çocuğu olmuyordu. 31- Terah, oğlu Avram’ı, Haran’ın oğlu olan torunu Lut’u ve Avram’ın karısı olan gelini Saray’ı yanına aldı. Kenan ülkesine gitmek üzere Kildaniler’in Ur kentinden ayrıldılar. Harran’a gidip oraya yerleştiler. 32- Terah iki yüz beş yıl yaşadıktan sonra Harran’da öldü. )

ŞULGİ İSİMLİ KRAL İŞLERİ KARIŞTIRIR

Urim tahtına oğlu Şulgi çıktı; habislikle dolu ve savaş heveslisiydi Şulgi. Nibru-ki’de baş rahip olarak meşhetti kendini; Unug-ki’de İnanna’nın koynundan çıkmadı. Nannar’a minnettar olmayan dağlık diyarlardan savaşçılar onun ordusuna yazıldılar. Onların yardımıyla batı topraklarını ele geçirdi Şugi, uçuş kontrol merkezinin mukaddesliğini hiçe saydı.

O kutsal dördüncü bölgeye bastı ayağını, dört bölgenin kralı ilan etti kendini. Enlil çok öfkelendi kutsalın böyle kirletilmesine, istilalar hakkında Enlil’e şöyle konuştu Enki: Senin bölgenin idarecileri tüm sınırları aştılar1 dedi Enki, Enlil’e acı acı. Tüm bu sorunlar hep Marduk’un başının altından çıkmakta, diye tersledi Enlil, Enki’yi. Rüya görümü hala kendine saklayan Enlil dikkatini Tirhu’ya çevirdi.

ENLİL İBRAHİM’İ KENAN ÜLKESİNE UZAY ÜSSÜNÜ KORUMASI İÇİN GÖNDERİR

Tirhu’nun en büyük oğlu Ibru-um ( İbrahim peygamber) üstüne düştü Enlil’in seçen bakışı. Prens soyunun bir evladı, yiğit ve rahiplere has sırlara aşinaydı İbru-um. Kutsal yeri korumak, arabaların iniş ve kalkışlarını sağlamak üzere gitmesini emretti Enlil, İbru-um’a. ( İbrahim’i Kenan topraklarına gönderiyor) İbru-um Harran’dan ayrıldıktan hemen sonra Marduk geldi şehre. Kutsala yapılan saygısızlıkları o da gördü ve bunlara, yeni düzenin doğum sancıları, deyip geçti.

MARDUK HARRAN’A GELİR

Harran’dan, Şumer’in eşiğinden yapmayı planlıyordu son hamlesini. Harran’dan, İşkur’un hakimiyet bölgesinin kıyısından yönetiyordu orduların toplanmasını. Harran’da kalışı yirmi dört Dünya yılını tamamlayınca Marduk, her kimin soyundan geliyorsa o tanrılara göz yaşları içinde yalvardı. Tüm günahlarını itiraf ederken efendilik iddiasında ısrarcı olup onlara şöyle seslendi:

Ey Harran’ın tanrıları, ey yargılayan büyük tanrılar sırlarımı öğrenin! Kuşağımı bağlarken, anılarımı hatırlarım: İlahi Marduk’um ben, büyük bir tanrı, hakimiyet bölgemde Ra olarak bilinirim. Günahlarım yüzünden sürgüne yollandım, dağlara gittim, pek çok diyarda gezindim. Güneşin doğduğu yerden başlayıp güneşin battığı yere gittim. İşkur’un diyarına denk geldim.

Harran’ın ortasında yuvalandım yirmi dört yıl boyunca, şehrin tapınağında bir alamet aradım. Ne zamana dek, diye sordum efendilik hakkıma dair tapınaktaki kahine. Sürgün günlerin tamamlandı! dedi bana tapınaktaki kahin. Ey kısmetleri belirleyen büyük tanrılar, izin verin de şehrim Babil’e doğru yola koyulayım. Tapınağım Esagil’i ebedi evim olarak kurayım. Babili’ye bir kral atayayım.

MARDUK YİNE DÜNYA KRALLIĞI PEŞİNDE KOŞUNCA ANUNNAKİLER TELAŞLANIYOR

İzin verin de tüm Anunnaki tanrılar tapınak evimde toplansınlar, antlaşmamı kabul etsinler! Böyle itiraf edip yakarırken Marduk, diğer tanrılara gelişini duyuruyordu. Ona itaat etmeleri için Marduk’un yakarışını duyan Anunnaki tanrılar çok telaşlandılar. Danışmak üzere büyük bir meclis halinde topladı hepsini Enlil. Nibru-ki’deki tüm Anunnaki önderleri toplandılar; Enki ve Marduk’un erkek kardeşleri de geldiler.

Olanlar karşısında hepsi alt üst olmuştu; hepsi Marduk ve Nabu’ya karşıydılar. Büyük tanrıların meclisinde suçlamalar uçuştu havada, şikayete şikayetle yanıt verildi iftiraya iftirayla. Olacak olanı hiç kimse önleyemez; gelin Marduk’un en üstün olduğunu kabul edelim, dedi Enki tek başına. Koç’un çağı geliyorsa eğer, Marduk’u mahrum edelim gök-yer bağından, diye kızgınlıkla önerdi Enlil.

MARDUK’A SAVAŞ AÇILIYOR

Enki dışında herkes göksel arabalar yerinin yok edilmesi konusunda anlaştı. Bu nedenle kullanılmasını önerdi Nergal dehşet silahlarının; bir tek Enki karşı çıktı: Karara ilişkin sözler Dünya’dan Anu’ya duyuruldu, Anu da bu sözleri tekrarladı Dünya’ya. Mukadder olanı değiştiremeyecek kararınız! Böyle diyordu oradan ayrılırken Enki. O kötü şeyi yapmaları için Ninurta ve Nergal seçildi.

ENLİL DEHŞET SİLAHLARINI KULLANDIRTIYOR

Şimdi bu, kısmetin kadere yol açmasının, Bazısı hatırlanamayacak kadar uzun bir zaman önce atılmış adımlarla büyük afetin nasıl meydana geldiğinin hikayesidir. Şimdi bu sözlerim her zaman hatırlanması için kaydedile: Dehşet silahlarını kullanma kararı alındığında Enlil iki sır saklıyordu: O korkunç karar alınmadan önce hiç kimseye açık etmemişti Enlil, Galzu’nun rüya görüm sırrını.

Mukadder karar alınana dek hiç kimseye açık etmemişti Enlil, dehşet silahlarının saklandığı yeri bildiğini! Tüm karşı çıkmalara rağmen meclis dehşet silahlarının kullanılmasına izin verince, Kızgın ve üzgün Enki meclis salonundan çıkıp gittiğinde, için için gülüyordu Enlil: Silahların nerede olduğunu bir tek kendisinin bildiğini sanıyordu Enki.

Enlil Dünya’ya gelmeden önce, Abgal ile birlikte bu silahları bilinmeyen bir yere gizleyen oydu. Abgal’ın sürgün edilen Enlil’e bu yeri gösterdiğini bilmiyordu Enki! Enki bu ikinci sırrı işittiğinde, yüreğinde yine de bir umudu koruyordu: Bu kadar uzun süre orada kaldıktan sonra silahların dehşeti buharlaşmış olmalıydı! Enki bu uzun süre kalışın Dünya üstüne eşi benzeri görülmemiş bir afete yol açacağını hiç beklemiyordu.

Böylece Enki’ye ihtiyaç duymadan, silahların saklandığı yeri iki kahramana açıkladı Enlil: Bu yedi dehşet silahı, bir dağda saklanmış! dedi onlara Enlil! Toprağın içinde bir oyukta durmaktalar, onları giydirmek için dehşete ihtiyaç var! Sonra bu silahları derin uykularından nasıl uyandıracaklarını açıkladı Enlil onlara. Biri Enlil’den biri Enki’den olma iki oğul silahların saklandığı yere doğru yola çıktılar.

ENLİL RÜYASINI NİNURTA’YA ANLATIYOR

Enlil onlara uyaran sözler söyledi: Silahları kullanmadan önce, Anunnakiler tarafından boşaltıla arabalar yeri. Şehirler esirgene, insanlar yok olmaya! Gök gemisine atlayan Nergal silahları saklandığı yere doğru yükselip süzülürken, babası Ninurta’yı bekletti. Yalnızca oğluna söylemek istediği bir söz vardı Enlil’in, yalnızca ona açıklayacağı bir sır. Galzu’nun kehanetini ve İbru-um’un seçilmesini anlattı Ninurta’ya.

Nergal öfkelidir, şehirleri esirgemesini sağla, İbru-um’u önceden uyar, dedi Enlil, Ninurta’ya. Ninurta silahların saklandığı yere vardığında, Nergal çoktan çıkartmıştı onları saklandıkları kovuktan. Bunların ME’leri uzun bir uykudan uyanılarken Nergal bu yedi silahtan her birine birer görev adı verdi: Rakibi olmayan tek dedi ilk silaha, alevlenen alev adını verdi ikinciye.

KATLİAM BAŞLIYOR

Dehşet ile un ufak eden dedi üçüncüye, dağ eriten dedi dördüncüye. Dünyanın kenarını arayan rüzgar adını verdi beşinciye, yukarıda ve aşağıda hiç kimseyi esirgemeyen dedi altıncıya. Yedincisi çok gaddar bir kötülükle doluydu; canlıları buharlaştıran dedi adına. Anu’nun onayıyla bu yedi silah verildi Nergal ve Ninurta’ya ki bunlarla yıkımı başlatsınlar. Ninurta dehşet silahlarının yerine vardığında Nergal hazırdı yıkmaya ve yok etmeye.

Oğulları öldüreceğim, babaları yok edeceğim, diye bağırıyordu Nergal intikam duygusuyla. Göz diktikleri diyarları dümdüz, günahkar şehirleri alt üst edeceğim! Böyle ilan ediyordu Nergal öfkeyle. Yiğit Nergal, doğruları da mı yok edeceksin günahkarlarla birlikte? Böyle sordu Ninurta yoldaşına. Enlil’in talimatı çok açık! Seçilen hedeflere doğru yol göstereceğim sana, peşime düşüp izleyeceksin beni!

Anunnakilerin kararı bildirildi bana, dedi Nergal, Ninurta’ya. Enlil’den gelecek işareti beklediler yedi gün ve yedi gece. Niyetine uygun olarak, bekleyişi tamamlandığında, Babili’ye döndü Marduk. Silahlarla donatılmış takipçilerinin huzurunda en üstün olduğunu ilan etti. Dünya yıllarının hesabı bin yedi yüz otuz altı idi o sırada. O gün, o meşum gün yolladı Enlil işareti Ninurta’ya. Ninurta Maşu (Sinadaki dağ) dağına gitmek üzere çıktı yola, Nergal de düştü ardına.

Dördüncü bölgenin tam kalbindeki dağı ve ovayı göklerden taradı Ninurta. Yüreği ezilerek verdi Nergal’e işareti: Uzak dur! diye işaret verdi ona. Sonra ilk dehşet silahını gökten aşağı bıraktı Ninurta. Maşu dağının tepesini bir ışık çakmasıyla koparttı; dağın iç kısımları eriyiverdi anında. Göksel arabalar yerinin üstünde ikinci silahı serbest bıraktı. Yedi güneş parlaklığıyla ovanın kayalarında fışkıran bir yara açtı silah. Dünya sarsılıp ufalandı; gökler bu parlamanın ardından karardı.

Yanmış ve ezilmiş taşlarla örtülü arabaların düzlüğü, Düzlüğü çevreleyen tüm ormanlardan geriye yalnızca ağaç gövdeleri kaldı sağlam. Tamamdır, sözlerini haykırdı Ninurta gök gemisi siyah ilahi kuştan. Marduk ve Nabu’nun göz diktiği kontrolden artık sonsuza dek mahrum kaldılar! Derken Ninurta’ya özendi Nergal; yok edci Erra olması için dürttü yüreği onu.

Kral yolunu izleyerek beş şehrin yemyeşil vadisine doğru uçtu. Nabu’nun insanlarını yollarından çevirdiği yemyeşil vadide, kafeslenmiş bir kuş gibi ezmeyi planlıyordu Nergal! Birbiri ardınca uçtu beş şehrin üstünden, her birine bir dehşet silahı yolladı Erra göklerden. Vadinin beş şehrini bitirip tüketti, viraneye döndü hepsi. Ateş ve kükürt yağmuruyla alt üst oldular, oralarda yaşayanların hepsi buharlaştılar.

Muazzam silahlar yüzünden devrildi dağlar, deniz sularını tutan sürgü kırıldı. Vadiye akıp doldu denizin suları, sularla kaplandı vadi. Sular şehirlerin külleri üstüne aktığında göklere yükseldi buhar. Tamamdır, diye bağırdı gök gemisindeki Erra. İntikam duygusu kalmamıştı Nergal’in kalbinde. Ellerinden çıkan kötülüğü tararken iki kahraman gördükleri şeyden dolayı şaşırdılar.

Parlamaların ardından kararmıştı gökler ve sonra bir fırtına esmeye başladı. Karanlık bir bulutun içinde dönenen kötülük rüzgarı göklerin kasvetini taşıyordu. Gün ilerledikçe ufuktaki güneş karanlıkla örtüldü. Gece çökünce dış kenarlarında ürkütücü ışıldamalar dans etti, yükselen Ay’ı bile yok etti. Ertesi gün şafak söktüğünde, batıdan, yükarı denizden güçlü bir bora esmeye başladı.

TERS YÖNDEN ESEN RÜZGAR KİMYASAL VE ATOM BOMBALARININ ETKİSİNİ SÜMER YÖNÜNE ÇEVİRİR

Koyu kahverengi bulutu doğuya doğru itti ve meskun diyarlar üstüne doğru yaydı bulutu. Nereye eriştiyse orada yaşayan herkese ölümü getirdi acımasızca. Acımasızlık vadisinde parlamalardan doğan bulut Şumer’e doğru ölüm taşıdı. Ninurta ve Nergal derhal uyardılar Enlil’i ve Enki’yi. Durdurulamaz kötülük rüzgarı herkese ölüm getirmekte! Enlil ve Enki bu tehlike uyarısını Şumer’in tanrılarına ilettiler: Kaçın! Kaçın, diye haykırdılar hepsine.

Bırakın dağılsın insanlar, izin verin saklansınlar! Şehirlerinden kaçtı tanrılar, yuvalarından uçan ürkmüş kuşlar gibi kaçıştılar. Kötülük rüzgarının elini kenetlediği diyarların halkları için boşaydı koşup kaçmak. Ölüm çok sinsiydi, tarlalara ve şehirlere saldırdı bir hayalet gibi. En yüksek duvarları aştı, en kalın duvarlardan geçti, sel suları gibi taşıp aktı. Hiç bir kapı yüzüne örtülemezdi onun, hiç bir sürgü geri tutmazdı onu.

Kilitli kapıların ardına saklananlar evlerinde düşüp öldüler sinekler gibi. Sokaklara kaçanların cesetleri caddelerde yığıldı. Öksürük ve balgamla doldu göğüsler, tükürük ve köpükle dolup taştı ağızlar. Kötülük rüzgarı görülmeden sarıp kucaklarken insanları, ağızları kanla doldu. Yavaşça diyarlar üstünden gelip geçti kötülük rüzgarı, batıdan doğuya ovalar ve dağlar üstünde yol aldı.

Yaşayan her şey, onun ardından ya ölmüştü ya da ölmekteydi. İnsanlar ve davarlar, hepsi yok olup gitti. Sular zehirlendi, tarlalarda tüm bitkiler solup kurudu. Güneyde Eridu’dan kuzeyde Sippar’a dek tüm diyarların üstüne çöktü kötülük rüzgarı. Kötülük rüzgarı, Marduk’un en üstün olduğunu ilan ettiği Babili’yi esirgedi.

✔ SÜMER tabletler Tanrı Enki'nin sözleri - 13. tablet
✔ Šamaš bēlu rabû dayyanu ṣīru pāqid kiššat šamē u erṣetim. Atta eṣemti.

✔ Roma İmparatorluğu’nun Yıkılmasına Mülteci Krizi Sebep Oldu

Geleneksel olarak Romalıların “barbarlara” karşı tutumları, zorba olsa da sağduyuluydu. Topluluklar, kendilerinin ne istediği göz önünde bulundurulmadan, genellikle imparatorluğun onlara en çok ihtiyaç duyduğu yerlere gönderiliyordu. Ancak, yabancıları eninde sonunda vatandaş haline dönüştüren yoğun bir asimilasyon politikası da güdülüyordu. Göçmenlerin soyundan gelen kişiler, sıklıkla orduda ya da yönetimde üst kademelere çıkabiliyordu. İmparatorluğu diğer toplulukların saldırılarından korumanın çözümü basitti: onları imparatorluğa kabul et ve Romalıya dönüştür.

Ama zamanla her şey değişti. Gotlara yardım dağıtmaktan sorumlu olan askeri yetkililer ahlaksızdı ve mülteciler için gönderilen yardımlardan çıkar sağlıyorlardı. Açlık çeken Gotlar, Romalılardan köpek eti satın almak zorunda kalıyordu. Marcellinus’un bu konuda en ufak bir şüphesi bile yok "bunların tehlikeli aç gözlülükleri, hepimizin [Romalıların] yıkımının sebebiydi". Kötü muamele görmüş Gotlarla Romalıların arasındaki güven Adrianopolis savaşından önce birkaç kez bozulmuştu; sonunda Gotlar, Romalı olmak istemeyi bırakıp Roma’yı yok etmeyi istemeye başladılar.

İki yıldan daha kısa bir süre sonra, Marcellinus şöyle diyor, “gözleri öfkeyle yanan barbarlar, insanlarımızı kovalamaya başladı.” Sonra da imparatorluğu devirdiler.

Bugün Avrupa’ya gitmeye çalışan mülteciler, ayaklanma çıkarmak üzere değiller; Avrupa da Roma İmparatorluğu değil. Yine de, bu hikaye, göçlerin eskiden de hayatımızın bir parçası olduğunu, bundan sonra da olacağını gösteriyor. Mültecilerle ilgilenmenin iki yolu var: birincisi karşılıklı diyalog ve onları hayatımıza dahil etmekken, diğeri dostça olmayan, umursamaz tavırlar sergilemek. İkinci yöntemin eskiden felaketlere yol açtığını biliyoruz. Eğer tekrar edilirse, bir şekilde yine aynı sonuca varacağı da çok açık.

✔ Tufan tarihi ve genel tarih nasıl yaşanmış ise, öyle ele alınarak yorumlanması gereken tarih övülemez ve mahkum edilemez, irdelenir.

Gök-Anu tanrının “Tufan’ı hiç unutmayacağı” üzerine verdiği söz, günümüzden beş bin yıl kadar önce tabletlere kaydedilmeye başlanmıştı. Enki’nin gizlice ve mırıldanarak Sümer tanrılarının aldıkları Tufan kararını açıkladığı Şuruppak duvarı, günümüzde Yahudilerin hala kaderlerine ağladıkları Ağlama Duvarı olmalı.

Babil Astronomisi; Dr. İmad Ahmed, Maryland Üniversitesi. Çeviri: Alp Çetiner.

İ.Ö. on yedinci yüzyıla tarihlenen Ammiza-duga’daki Venüs tabletleri hariç, mevcut Mezopotamya astronomik yazıtları İ.Ö. 650 ila 50 yılları arasında yazılmıştır. Bu çiviyazılı kil tabletler astronomik günlükler olarak anılır ve bunlar uzmanların hatasız gözlemleri, profesyonel astronom yazmalarıdır. İlk tanrılar ışık ile birlikte düşünülürdü, ışık nitelikleriyle imgelendirildi. Örneğin Anu - Ani veya An Sümer tanrılarının en büyüğüydü. Adı “gök” ve “yüksek” anlamına geliyordu ve adının yazılı sembolü diugir kelimesiyle zikrediliyordu, ışıldamak.

Ay’ın daha yumuşak, endirekt ışığına eşit ihtiram gösterildiği, İ.Ö. üçüncü binyılın Mezopotamyası’ndaki Ur’da bulunan bir yazıttan anlaşılıyor "Nanna, yüce efendimiz, ışık berrak gökte parıldıyor, başında prens başlığı giymiş, gündüzü e geceyi ileriye taşımak için doğru tanrı, ayı yıla tamamlamak için tesis ediyor". Bir başka Sümer duası İnanna’nın parlaklığına yakarıyor, akşamın alacakaranlığında tanrıça Venüs:

"Gökte yanan saf meşale, cennet ışığı gündüz gibi parıldıyor, cennetin ulu kraliçesi, İnanna, selam olsun sana… Majestelerinin, onun yüce şanının, onun aşırı tevazuunun, onun gece gökyüzünde göze çarpan parıltısının, onun Güneş ve Ay gibi gökte salınışının, kuzeyden güneye bütün diyarlarca bilinen yüceliğin, kutsal cennetin Hanımefendisi, sana neşideler sunarım"

Göksel nesnelerin özel görünümü ve davranışları farklı dönemlerde, farklı bölgelerdeki farklı toplumlarca saptanıp onlara aynı sembolik değerler yüklenmiştir. Mesela Güneş, mevsimler arasında düzen içinde ilerlemesi hasebiyle hem en güçlü hem güvenilir sayılır, ayrıca bu özellikler pek çok topluma otorite, kanun ve sosyal düzen kaynağı olarak ilham vermiştir. Eski Babil’de, güneş Şamaş’tı. Onun her şeyi gören gözü her şeyi kaydeder ve yargılardı. Adalet onun nezdinde idi. Babil kanunlarının büyük yazıcısı Hammurabi, ünlü kanunlarıyla bir taş blok üzerinde, onun önünde ayakta dururken görülüyor. Bu kanunlar vasıtasıyla Güneş’in düzeni yeryüzüne bahşediliyor.



✔ Güneş ile mukayese edince Ay’ın hızlı değişimi onu pratik olarak daha başına buyruk kılıyor, ancak onun zamanın hakemi olarak benimsenmesi, onun pek çok toplum tarafından tanrı statüsüne yükseltilmesine yol açmıştır. Babil’in ay tanrısı Sin bilginin efendisi idi. Takvim ve astrolojik hareketleri yönetiyordu. Bir aydaki günlerin sayısı ile uyum içindeydi, onun kutsal sayısı 30 idi.

✔ modern insanın en büyük problemi; modernlik kavramına çağa uygun bir biçimde yüklenen düşünce ve davranış modellerini içselleştirmeden taklit ettiği zaman, modern bir insan olabileceğine ya da öyle değerlendirileceğine dair sanrılara kapılmasıdır.

yine modern insanın bir diğer büyük problemi; dizgin tutmayan ilkel dürtülerinin ve içinden gelen negatif duygulanımların etkisi ile başka insanlara yönelik mantık dışı, riyakarca ve nevrotik eleştiriler getirme noktasındaki zaaflarıdır.

daha fazlasını istemeye/hırsa/doyumsuzluğa dair yazılan çoğu şey, aslında çağın değil, insanlığın genel bir problemidir.zira güç istenci, salt modern zaman insanının değil, nesiller boyu yaşamış olan neredeyse tüm insanların içinde yer alan olumsuz dürtünün bir ürünüdür.

salt modern zamana dair keskin bir eleştiri getirilecekse eğer, maddesel boyuttaki şeyleri geçtim neredeyse duyguları dahi büyük bir hızla tüketen/tükettiren yeni yaşam stil ve araçları üzerine düşünülmelidir.

bakılacak yer çok uzak değil; z kuşağına ve z kuşağına öykünen nicelik olarak yaşça olgun y kuşağına, onların düşünce, davranış ve motivasyonlarına bakmak kafi gelecektir.
29.08.2019 15:14 unidentified walking object